Ήσουν ξεχωριστός, ήσουν τρυφερός κι ευαίσθητος, ήσουν Κύριος με «Κ» κεφαλαίο – ήσουν πολύ αγαπημένος μου…

Η υπέροχη δημιουργία σου «Μια φορά θυμάμαι», από τα μουσικά ορόσημα των νεανικών μου χρόνων,  οδήγησε την πένα μου να γράψει τούτο το ποίημα. Στο αφιερώνω για καλό κατευόδιο…

Καλό σου ταξίδι Γιάννη Σπανέ…

Μια φορά θυμάμαι...  *

«Μια φορά θυμάμαι μ' αγαπούσες
τώρα βροχή...
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες
τώρα σιωπή...»

Σ’ εκείνους που αγαπήσαμε
Και μας αγάπησαν...

Κι αν έγιν’ η αγάπη βροχή
Και χάθηκε στη σκόνη του χρόνου
Κι αν έγιναν τα λόγια σιωπή
Και χάθηκαν στο θρόισμα τ’ ανέμου

Εμείς τους αγαπούμε πάντα
Για κείνο τ’ όμορφο που ζήσαμε μαζί
Κι ας έγινε βροχή...
Κι ας έπεσε σιωπή

Εμείς θα έχουμε στα χείλη
Τη γεύση εκείνης της βροχής
Και θ’ ακούμε τον άνεμο να ψιθυρίζει
Με τη δική τους τη φωνή...

*από τα «Αποτυπώματα»

https://www.youtube.com/watch?v=H-m42WC0NMk