ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ... το μπαγιάτικο μύδι

 

---Πώς είσαι έτσι;

---Πώς είμαι;

---Σαν μπαγιάτικο μύδι.

---Και πώς είναι τα μπαγιάτικα μύδια δηλαδή;

---Σαν τη μούρη σου!

---Αρχίζω να εκνευρίζομαι.

---Κι εγώ να ανησυχώ... Τι κομμένη φάτσα είναι αυτή, τι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, τι θολό βλέμμα...

---Α, αυτό;

---Γιατί, λίγο είναι; Έχεις κάτι;

---Ξενύχτι και νεύρα έχω!

---Αϋπνίες;

---Ψηφοφορίες.

---Παρντόν;

---Η ψηφοφορία στη Βουλή, παιδάκι μου... για τη συμφωνία με την Ευρώπη. Τώρα θα αρχίσει, ύστερα θα αρχίσει, είχε κολλήσει κι η Ζωΐτσα με τα μαύρα τα μεσάνυχτα, ξεροστάλιαζαν οι πατέρες κι οι μητέρες του έθνους στο καφενείο και τα έδρανα, τώρα να την κάνουν, ύστερα να την κάνουν... τέλος πάντων, κάποτε άρχισε πριν αλέκτορα φωνήσαι «κουνηθείτε, το στανιό μου, θα ξημερώσουμε».

---Και την είδες όλη; Χαρά στο κουράγιο σου!

---Μην το λες! Ξέρεις πόσους αλέκτορες άκουσα; Είχε πολύ ενδιαφέρον - απουσίες, αρνήσεις, καταφάσεις, «παρών», απ’ όλα είχε ο μπαξές.

---Και καλά, το ξενύχτι το καταλαβαίνω. Τα νεύρα γιατί; Από αυτά που άκουγες;

---Ποσώς, αυτά τα περίμενα, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα. Με την είδηση για τους φοροφυγάδες τα ’χω παρμένα.

---Τι έγινε πάλι;

---Έγινε ότι πολλοί φορομπαταχτσήδες, φοβούμενοι το φημολογούμενο κούρεμα καταθέσεων, έσπευσαν να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητες και να πληρώσουν τα χρεωστούμενα χρόνων.

---Και δεν χαίρεσαι; Μπήκαν κάποια λεφτά στο «μείον» ταμείον, καλό είναι αυτό.

---Καλό, δεν αντιλέγω. Αλλά, βρε αλήτη, αφού τά ’χεις, γιατί δεν τα δίνεις τόσο καιρό; Γιατί πρέπει να λαχταρήσεις για το μπαγιόκο σου για να πληρώσεις αυτά που σου αναλογούν; Και που είναι, σίγουρα, πολύ λιγότερα από αυτά που πρέπει γιατί και κρύβεις και κλέβεις;  Και που, αν τα πλήρωνες όλα αυτά τα χρόνια, μπορεί να μην είχαμε φτάσει μέχρις εδώ; Τέλος πάντων, σ’ αφήνω, πάω να πέσω.

---Μην κάνεις καμιά βλακεία, θα φτιάξουν τα πράγματα!

---Στο κρεβάτι μου θα πέσω, πανέξυπνε! Μπας και φύγει το μύδι το μπαγιάτικο από τη φάτσα μου!