Καιρός να μπαίνουμε σιγά σιγά

στην ήρεμη καθημερινότητά μας,

που θρυμμάτισαν και ισοπέδωσαν

 οι καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

 

Εξελίξεις που άλλαξαν "άρδην" τη ζωή μας...

 ας ελπίζουμε ότι δεν θα την αλλάξουν περαιτέρω

σε "φύρδην" (ή/και "μίγδην")!

 

Από τη νέα μου ποιητική συλλογή «Βουκαμβίλιες και γεράνια».



Ο πίνακας είναι του αδελφού μου, Χρίστου Αποστολόπουλου.

 

Στην άκρη του παντός

Πήρα ν’ ανηφορίζω

Το στενό μονοπάτι

Που ’βγαζε στο κατώφλι σου

Σπίτι των παιδικάτων μου

Πολυαγαπημένο...

Στην άκρη του πουθενά...

 

Κι εμένα, τώρα πια...

Στερνό μου καταφύγιο

Γαλήνη της ψυχής μου

Εστία μου ανεκτίμητη...

Στην άκρη του παντός...