Ανοιχτή επιστολή προς τους Φινλανδούς «φίλους» μας

Αγαπητοί κύριοι
(μην το παίρνετε στα σοβαρά, ούτε το «αγαπητοί» ούτε το «κύριοι» - δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο, είναι απλά ένας τυποποιημένος τρόπος προσφώνησης)

Στην Ελλάδα λέμε «αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς» - δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη εφαρμογή αυτή η παροιμία.

Η εχθρότητα και η εμπάθεια, με την οποία αντιμετωπίζετε τις προσπάθειες της χώρας μου να έρθει σε κάποια συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους, είναι εντυπωσιακές και θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολύ ενδιαφέρον αντικείμενο για κάθε ψυχίατρο - η περίπτωσή σας είναι όντως ψυχιατρικής αρμοδιότητας.

Ίσως για την ψυχική σας αυτή αναπηρία, για την ανικανότητα να έχετε στοιχειώδη ευαισθησία, για την πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης, να φταίει η μεγάλη διάρκεια της νύχτας στη χώρα σας - αυτό το σκοτάδι που καλύπτει τη ζωή και την ψυχή σας για σχεδόν εννιά μήνες το χρόνο, με μόνο δυο ώρες χλωμού, αρρωστημένου ήλιου τα μεσημέρια. Επόμενο είναι να έχετε και σκοτεινή ψυχή και έντονη κατάθλιψη - εδώ κόντεψα να την πάθω εγώ, που επισκέφτηκα για λίγες μέρες τη χώρα σας κάποιον Φλεβάρη κι ένιωθα σαν τους Μόρλοκς, τα πλάσματα του σκότους, στο «The Time Machine» του H.G.Wells.

Κι αν για την σκοτεινή ψυχή σας, που ζηλεύει αφόρητα την φωτεινή, ηλιόλουστη χώρα μου, ευθύνεται η ατέλειωτη νύχτα σας, δεν έχετε καμιά δικαιολογία για την κοντή σας μνήμη όταν επιλέγετε να λησμονείτε ότι ήταν η Ελλάδα που σας βοήθησε τόσο πολύ την εποχή που παρακαλούσατε να μπείτε στην Ευρωπαϊκή ένωση και στην ευρωζώνη - η ίδια Ελλάδα που, τώρα, της δείχνετε την έξοδο κουνώντας το φασιστικό σας δάχτυλο.

Θα σας το κόψουμε αυτό το δάχτυλο, «αγαπητοί φίλοι» - γιατί έχει και η προστυχιά τα όριά της, κι εσείς τα έχετε ξεπεράσει κατά πολύ!

Αιδώς, Αργείοι!

Χωρίς καμία εκτίμηση
Μια απλή Ελληνίδα