Ο Ρόμπι, ο κουταβούλης μου!

Σήμερα λέω να ξεφύγω λιγάκι από την τρέχουσα καυτή επικαιρότητα. Να μην αναφερθώ στα πολλά και δύσκολα που ζούμε, στα πολλά και δύσκολα που μας περιμένουν - έτσι κι αλλιώς αυτά είναι πάντα εκεί περιμένοντας κάποια (την καλύτερη δυνατή) λύση και σκιάζοντας τη λιόλουστη μέρα, που ξημέρωσε, με άγχος, ανησυχία, θλίψη και θυμό.

 

Ωστόσο πάντα υπάρχουν τα μικρά, τα όμορφα, τα καθημερινά - εκείνα που μας κάνουν να χαμογελάμε, που μας φτιάχνουν τη διάθεση, που μας θυμίζουν ότι η ζωή συνεχίζεται και διεκδικεί τα δικαιώματά της.

 

Γι αυτό κι εγώ θα αφήσω τον μικρό μου Ρόμπι να σας καλημερίσει σήμερα!

 

Ο Ρόμπι, ο αδέσποτος κουταβούλης που βρήκαν στα χωράφια κι έφεραν στην πόρτα μου τα παιδιά της γειτονιάς, κλείνει σήμερα δυο μήνες στην αγκαλιά μας - κι από μικρό χαριτωμένο κουταβάκι έγινε ένας υπέροχος μικρός σκυλάκος 6 μηνών τρυφερός, αγαπησιάρης, πανέξυπνος και απόλυτα συνεργάσιμος! Μπορεί να έγινε διπλάσιος, μπορεί να σήκωσε αυτάκια (το περιμέναμε πώς και τι μιας και έχει πολύ βέλγο λύκο μέσα στα γονίδιά του!) αλλά διατηρεί πάντα το ίδιο γλυκό  χαμόγελο και το ίδιο ζεστό, γεμάτο αγάπη κι ευγνωμοσύνη βλέμμα!

 

Φίλοι μου, από τον Ρόμπι μου και μένα ευχές για μια όμορφη μέρα - και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε, το χαμόγελο είναι η καλύτερη απάντηση στα ζόρικα!