Από τον Κωνσταντίνο Αναστασίου

 

Έχεις δίκιο, γιε μου, και τα λες μια χαρά... αλλά ποιος ακούει;

 

«Δυστυχώς, φίλε Έλληνα, το πρόβλημα των ημερών μας δεν είναι (μόνο) το δημοψήφισμα καθεαυτό και πως θα είναι τα πράγματα την επόμενη εβδομάδα. Οι άστοχες τοποθετήσεις και τα άκυρα σχόλια δίνουν και παίρνουν, και οι πανταχού ειδήμονες και τρομολάγνοι έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες. Όταν είσαι νηφάλιος και έχεις τη διάθεση να συζητήσεις μπορείς να αναπτύξεις επιχειρήματα μια χαρά, αλλά ταυτόχρονα οφείλεις να σεβαστείς τη γνώμη του άλλου, ακόμα και αν είναι πιστεύεις ότι είναι λάθος, ή την παρουσιάζει με λάθος τρόπο. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε μάθει να φιλτράρουμε αυτά που μας σερβίρουν σα μασημένη τροφή. Δε φταίει κανείς για τη δυσάρεστη θέση που έχει περιέλθει η χώρα μας, παρά μόνο εσύ φίλε Έλληνα, εσύ κι εγώ. Δεν ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις μόνες τους όλα αυτά τα χρόνια, όλοι μαζί το κάναμε. Και ταυτόχρονα καταντήσαμε ένας λαός απαίδευτος, αμαθής και βολεμένος, μας έφαγε ο ωχαδερφισμός και η καλοπέραση. Πως λοιπόν να μην καταντήσουμε ο τελευταίος τροχός της αμάξης και να τρώει ένα ολόκληρο έθνος το αγγούρι της Ευρώπης; (το οποίο θα εξακολουθούμε να τρώμε την άλλη εβδομάδα, ό,τι και να γίνει, μην έχεις αυταπάτες φίλε Έλληνα)

Ζούμε θλιβερές και συνάμα ιστορικές στιγμές. Και λόγω της τραγικής κατάστασης που επικρατεί, αλλά και λόγω της ευκαιρίας που έχουμε μέσω του δημοψηφίσματος να εκφράσουμε τη γνώμη μας για το αύριο (και μέσω των εκλογών που θα έρθουν, κοντή γιορτή). Φυσικά το "δημοψήφισμα", όπως έχει υλοποιηθεί, μπορεί ο καθένας να το ερμηνεύει όπως θέλει και είναι απλά μια τρανή απόδειξη ότι είμαστε για τα κλάματα. Όταν κάποτε μάθουμε να επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες τριγύρω μας και να σκεφτόμαστε δύο φορές πριν μιλήσουμε ή πράξουμε, ίσως βοηθήσουμε επιτέλους στο να συγυριστεί ο τόπος μας. Στο χέρι μας είναι».