Σαν σήμερα

Την ξύπνησε το φως του ήλιου που έμπαινε από τις γρίλιες.  Ανακάθισε, τεντώθηκε. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα κι η μέρα όρμησε λιόλουστη και χαμογελαστή στο δωμάτιο. Της ανταπέδωσε το καλημέρισμα και ξύπνησε με ένα πεταχτό φιλί τον καλό της.

Ήπιαν καφέ στη βεράντα συζητώντας για το αυριανό τους ταξίδι. Οι βαλίτσες, έτοιμες στο γραφείο, τους έκλειναν το μάτι όλο υποσχέσεις. Κι οι δυο λάτρευαν τα ταξίδια, τούτο όμως θα ήταν διαφορετικό από τα άλλα, μοναδικό.

Κατέβηκαν μαζί στο δρόμο. Την πήγε μέχρι την πόρτα του αυτοκινήτου της πριν πάει στο δικό του.

«Θα σε δω το βράδυ, στην εκκλησία», του είπε.

«Οχτώμισυ δεν είπαμε;» την πείραξε.

«Κοίταξε να αργήσεις», του αντιγύρισε γελώντας, «να ανατρέψουμε ΚΑΙ αυτήν την παράδοση!»

«Στο τέταρτο θα φύγω, στο λέω - κανόνισε την πορεία σου!» της χαμογέλασε.

Του απάντησε με ένα παρατεταμένο φιλί κι έφυγαν προς αντίθετες κατευθύνσεις.

Το ημερολόγιο έγραφε «Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 1980».