ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ... το ψυγείο

--Έχω πρόβλημα με το χέρι μου...

--Αρθριτικό;

--Όχι, αναρχικό!

--Έλα μου;

--Πρόβλημα αυτονομίας...

--Πάλι δε σε πιάνω...

--Εκείνο πάλι πιάνει... ό,τι βρει στο ψυγείο...

--Πάμε πάλι από την αρχή γιατί - ΔΕΝ...

--Δώσε προσοχή - πάω στο ψυγείο και το ανοίγω  για να πάρω ένα μήλο..

--ΟΚ

--Αλλά αντί για μήλο πιάνω το μιλφέιγ...

--Καμία σχέση... αλλά πού πάει το αναρχικό;

--Παιδάκι μου – θέλω το μήλο αλλά το χέρι αυτονομείται και παίρνει το μιλφέιγ...

--Και πού το ‘χεις το μυαλό σου;

--Εδώ είναι το θέμα – το μυαλό λέει μήλο και το στομάχι μιλφέιγ!

--Σκεφτεται και το στομάχι;

--Το ψυγείο φταίει...

--Ώπα... αχταρμά μου τα ‘κανες  - το ψυγείο;;;

--Ναι, έχει αυτήν την καταλυτική επίδραση το άνοιγμα της πόρτας του - μπλοκάρει το μυαλό μου, επιδρά στο στομάχι μου, επηρεάζεται το χέρι μου και απλώνεται στα γλυκά...

--Μια απλή ερώτηση πριν τα παίξω εντελώς από από την παρανοϊκή σου προσέγγιση – είναι κακό το μιλφέιγ;

--Αν κάνεις δίαιτα, ναι...

--Αν κάνεις δίαιτα ΔΕΝ αγοράζεις μιλφέιγ... φεύγω, άντε γεια...

--Πού πας;

--Στο φαρμακείο για ηρεμιστικά – και στο ζαχαροπλαστείο για μιλφέιγ!