ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ... γράφουμε Ιστορία  

---Καλημέρα! Ωραία μέρα σήμερα. Πάμε Σούνιο για κανα μπάνιο;

---Δεν μπορώ, τώρα γράφω ιστορία.

---Τι γράφεις, λέει;

---Ιστορία.

---Διαγώνισμα;

---Κρυάδες! Ιστορία, παιδάκι μου, ζούμε κοσμοϊστορικές καταστάσεις και θέλω να παρακολουθώ τις εξελίξεις από κοντά, βιδωμένος μπροστά στην τηλεόραση και στο internet.

---Κι εσύ πού κολλάς; Θέλω να πω, πώς τη γράφεις την Ιστορία αφού δεν έχεις καμιά εξουσία και πουθενά παρέμβαση;

---Έχω και παραέχω παρέμβαση και εξουσία, με την ψήφο μου την Κυριακή -και πώς θα ψηφίσω σωστά αν δεν έχω ενημερωθεί και σωστά;

---Τώρα ένα δίκιο τόχεις, εδώ που τα λέμε. Όσο καλύτερη η ενημέρωση, τόσο καλύτερες κι οι αποφάσεις.

---Και δεν είναι η πρώτη φορά που νιώθω ότι «γράφω» Ιστορία, ότι μετέχω τέλος πάντων σε συγκλονιστικές εξελίξεις στη ζωή αυτού του τόπου. Μπορώ να σου πω μάλιστα ότι είναι η πέμπτη φορά που μου συμβαίνει.

---Σοβαρά; Και ποιες ήταν οι άλλες τέσσερις;

---Τον Απρίλη του 1967, με τη χούντα. Τότε ήμουν παιδάκι βέβαια, πρώτη γυμνασίου, αλλά θυμάμαι έντονα τη φωνή του εκφωνητή στο ραδιόφωνο που έλεγε «Κατέβηκαν τα τανκς στην Πανεπιστημίου» και τη μάνα μου να κλείνει νωρίς τα παντζούρια με τη δύση του ήλιου και την απαγόρευση της κυκλοφορίας.

---Τι μου θύμισες τώρα... Είχα κάνει κάτι χαρές που έκλεισαν δυο μέρες νωρίτερα τα σχολεία για Πάσχα! Μετά;

---Μετά με την εξέγερση των φοιτητών και το Πολυτεχνείο, Νοέμβρης 1973. Εκείνη την έζησα για τα καλά, ήμουν ήδη φοιτητής. «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία», διαδηλώσεις, πορείες, καταλήψεις, κυνηγητά, δακρυγόνα, όνειρα και οράματα... Ωραίες εποχές, εκεί την έγραψα στ’ αλήθεια την ιστορία, έβαλα το λιθαράκι μου!

---Εγώ πάλι τα έχασα όλα αυτά, λύσσαξαν οι δικοί μου να σπουδάσω έξω... Και μετά;

---Η μεταπολίτευση, Ιούλιος 1974 . Έφυγε η χούντα, ήρθε ο Καραμανλής, κάναμε εκλογές, ξαναγύρισε η δημοκρατία, βαλθήκαμε να κάνουμε τα όνειρά μας αληθινά, να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα που οραματιζόμασταν, που δικαιούμασταν, που δικαιούνταν η ίδια η πατρίδα και η ιστορία μας.

---Κι εγώ πάλι απών... μεταπτυχιακό έκανα, άσε... Και μετά;

---Μετά ήρθε ο σοσιαλισμός. Ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, 1981 Οκτώβρης. Προεκλογικός πυρετός και φανατισμός, μετεκλογικός πανζουρλισμός και πανηγύρια. Για κάμποσα χρόνια χτίζαμε την καινούργια Ελλάδα -ή, τουλάχιστον, έτσι πιστεύαμε οι αγνοί ρομαντικοί που καταθέσαμε ψυχή και ενέργεια στο όραμα αυτό. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε, ο καθένας στο δικό του χρονικό σημείο, τι πραγματικά παιζόταν από κάποια στιγμή και μετά. Δεν επεκτείνομαι σ’ αυτό, πονάει...

Και φτάνουμε έτσι στο σήμερα.

---Την πέμπτη φορά;

---Ακριβώς. Ιούλιος 2015, το δημοψήφισμα.  Ξαναγράφουμε ιστορία σαν λαός, όλοι μας. Το αποτέλεσμα της Κυριακής θα καθορίσει το μέλλον μας και, κυρίως, το μέλλον των παιδιών μας. Των παιδιών που εμείς κάψαμε τα φτερά, τις προσδοκίες και τα όνειρά τους. Είμαστε υπόλογοι γι αυτό απέναντί τους κι απέναντι στην Ιστορία -γι αυτό και το χέρι μας πρέπει να είναι σταθερό στην κάλπη και να οδηγείται από ένα μυαλό καθαρό και καλά ενημερωμένο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου λέω ότι δεν έχω καιρό για μπάνια και θάλασσες, γράφω ιστορία;

---Κατάλαβα -και πολύ καλά μάλιστα!

---Και τι λες;

---Λέω να πάρω μια βότκα και κανα δίκιλο ξηροκάρπια και νάρθω από κει, να τη γράψουμε παρέα!