Οι άθλοι του Ηρακλή

Το κρεβάτι

Κι αυτή η μάνα μου τι βιάζεται και τα ξεφουρνίζει όλα και σας είπε που κοιμάμαι στο κρεβάτι αφού ήθελα να σας τα πω εγώ γιατί είναι μεγάλη κατάκτηση αυτό για μένα και το παλεύω τόσο καιρό αλλά ήταν κοντά τα ποδαράκια μου και δεν μπορούσα να ανέβω - όχι ότι δεν με άφηνε δηλαδή η μάνα για να μην την αδικούμε κιόλας αφού αφήνει τον Ρόμπι που είναι και τεράστιος και πιάνει ενάμισυ κρεβάτι και τον Σπίθα και τον Λέστερ κι όλο το γατομάνι κι εγώ ζήλευα αλλά το είχα πάρει απόφαση ότι θα είμαι για πάντα κοντός και δεν θα ανέβω ποτέ μέχρι που προχτές στην Άνδρο ανέβηκα στον καναπέ μια χαρά και πολύ το χάρηκα που κανένας δεν με μάλωσε και είπα στον εαυτό μου «Ηρακλή είσαι και πολύ μεγάλος και μάλλον θα το καταφέρεις και το κρεβάτι» κι όταν γυρίσαμε εδώ στο Λαγονήσι έβαλα μια φουλάρα και πήδηξα επάνω τόσο εύκολα που ξαφνιάστηκα κι εγώ με το κατόρθωμά μου και άραξα δίπλα στον αδελφό μου τον Βούδα που κοιμόταν μακαρίως και μπήκε μέσα η μαμά και είπε «τώρα μάλιστα -τα είχαμε χύμα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα» και ιδέα δεν έχω τι πα να πει αυτό αλλά και καθόλου δεν με νοιάζει αφού με αφήνει να χουζουρεύω όποτε θέλω και μονάχος μου αλλά πιο πολύ με τον Σπιθάκο που είναι το πιο καλό γατί του κόσμου και πολύ τον αγαπάω και τον κάνω αγκαλίτσες κι ας παλεύουμε και κουτρουβαλάμε από το κρεβάτι αλλά είναι στα ψέματα, παιχνίδι, γιατί ούτε εγώ τον δαγκάνω ούτε εκείνος με γρατζουνάει και δεν καταλαβαίνω γιατί λένε «μαλώνουν σαν τον σκύλο με τη γάτα» αφού εμείς δεν μαλώνουμε ποτέ και μάλλον βλακεία μου φαίνεται αυτό, κάποιος χαζός θα το είπε κι έμεινε και σας αφήνω τώρα, μου μύρισε η κονσέρβα που άνοιξε η μάνα για τη γάτα μας τη Θέκλα να φάει γιατί έχει στραβώσει το στόμα της τότε που την χτύπησε αυτοκίνητο την καημένη και δεν μπορεί να φάει κροκέτες αλλά εγώ πάω στα κρυφά και γλύφω το πιατάκι της μετά και τώρα φεύγω γιατί δε θα προλάβω και καλό σας βράδυ!