Οι άθλοι του Ηρακλή

Μπετόβεν

Καλά, ε; το καλύτερο δώρο μου έκανε η θεία Ολυμπία, σ’ ευχαριστώ πολύ θειούλα μου, που έδωσε στη μάνα ένα γατονάκι τόσο δα που στην αρχή νόμισα ότι ήταν ψεύτικο τόσο μικρό που ήταν αλλά πήγα να το σκουντήσω εκεί που ήταν πάνω στο κρεβάτι κι εκείνο το σκασμένο έβγαλε μια φωνή και δεν θα το πιστέψετε αλλά αναφουφουλιάστηκε και του σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο κι έκανε κι ένα χουου και σήκωσε κι ένα ποδαράκι σαν σπιρτόξυλο να με βαρέσει κι εγώ έκανα πίσω μα την αλήθεια όχι γιατί φοβήθηκα, είμαι ατρόμητο παλικάρι εγώ, αλλά γιατί ξαφνιάστηκα μια σταλιά σκατό να μου σηκώνει ανάστημα κι εκεί μπήκε στη μέση ο Ρόμπις που έχει και εμπειρία από γατόνια μωρά με την Ζενέβ και τον Λέστερ και μου είπε πως θέλουν σιγά σιγά και με το μαλακό γιατί μας φοβούνται -ε, είμαστε και κομμάτι θεριά, δε λέω- και πως μπορεί να το παρακάνουμε με τις αγάπες και να τους κάνουμε κακό με τη γλωσσάρα μας που πάμε να τα γλύψουμε και τότε του είπα οκ, θα το μαγκώσω μαλακά από τον σβέρκο και πάνω που πήγα να το κάνω με πήρε χαμπάρι η μάνα κι έφτασε καλπάζοντας -μα τι φουλάρα ήταν κι αυτή- και με βούτηξε από το κολλάρο αλλά μαλακά αυτή και με τράβηξε λέγοντας «μη το γατί!» κι εγώ το ξέρω καλά αυτό το παράγγελμα, μου το τσαμπουνάει κάθε φορά που την πέφτω στα άλλα γατιά, το ’χω αυτό το συνήθειο για να λέμε και του στραβού το δίκιο, και μου έκανε ολόκληρο κήρυγμα για το πως να φέρομαι σε ένα γατομωρό και της υποσχέθηκα να προσέχω κι έτσι με άφησε, την άλλη μέρα όμως, να πάω κοντά του εκεί που το είχε ακουμπήσει σε ένα μαξιλάρι κι εκείνο σαν να ήταν λιγάκι πιο ψύχραιμο, σαν μικρός βουδάκος με κοίταζε, κι εγώ όμως κύριος, τον κοίταζα ήσυχα ήσυχα και δεν μου αγρίεψε κι έτσι ξεκινήσαμε τη φιλία μας αλλά όπως και να ’χει σκυλάκι είμαι κι εγώ, δεν είμαι άγιος, θέλω και να το ματσουλιάσω αλλά έχω και τον κέρβερο τον Ρόμπι να αρχίζει την σολομωνική και να μου κάνει κατήχηση και τη μάνα να εμφανίζεται εκεί που δεν την περιμένω κι έτσι μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση να μην το κυνηγάω γύρω τριγύρω…. ααα, και δεν σας είπα το καλύτερο, ξέρετε πώς το λένε; Μπετόβεν! χα χα χα, πιο μεγάλο το όνομα από το γατί και καλό σας απόγευμα, πάω να ψάξω κάτω από τα κρεβάτια μπας και το βρω να του δώσω σβουριχτά φιλιά!