Μικρές δαγκωματιές

Είναι εκείνες 

Οι μικρές δαγκωματιές

Που ροκανίζουν ύπουλα κι αθόρυβα

Την ψυχή σου

Που δεν τις καταλαβαίνεις καν

Κι ωστόσο σε λιγοστεύουν

Σε σώνουν

Δόντια μικρά και κοφτερά

Κρυμμένα πίσω 

Από απατηλά χαμόγελα

Και λόγια περίτεχνα

Μικρές δαγκωματιές

Από μικρά πιράνχας

Που εισβάλλουν στη ζωή σου

Πολύχρωμα

Χαριτωμένα

Φιλικά

Κι εσύ 

Καλόπιστος ή αφελής

Ξεγελιέσαι

Και τα καλοδέχεσαι

Καλόγνωμα θαρρώντας τα

Κι εκείνα σε ροκανίζουν

Καθώς εσύ, αλλού στραμμένος,

Πασχίζεις να φυλάγεσαι 

Απ’ τις μεγάλες δαγκωματιές

Που ξέρεις -κι όχι πάντα-

Να αναγνωρίζεις

Ενώ αυτές 

Οι μικρές

Διόλου δεν σε υποψιάζουν

Και ξεγελούν τις άμυνές σου

Μέχρι που χάνονται

Κομμάτια της ψυχής σου

Κι εσύ μένεις λειψός

Κι απορημένος

Ψάχνοντας να βρεις

Τα πώς και τα γιατί

Μικρά δαγκώματα

Αθόρυβα

Ύπουλα

Μοιραία

Απ’ αυτά φυλάξου 

Απονήρευτη κι ανέμελη ψυχή

Απ’ τα μικρά θανατερά

πιράνχας…