Οι άθλοι του Ηρακλή

Ζανέτ

Και στόλεγα βρε κοριτσάκι μου να πεις πως δεν στόλεγα, μην κάθεσαι Ζανέτ πολύ στον ήλιο γιατί ο ήλιος του χειμώνα είναι πονηρός, λέει η μάνα, και σε ξεγελάει που σε ζεσταίνει και παρακάθεσαι και μετά σε πιάνει πονοκέφαλος σαν τη μάνα που την πιάνει κάθε τόσο και κάνει ωχ το κεφάλι μου κι εγώ πάω και της γλύφω τα χέρια και της λέω σερακτίλ αγάπη μου, σερακτίλ -αυτό το είδα σε μια διαφήμιση στην τηλεόραση που έχει μια κυρία πολύ πονοκέφαλο- αλλά η μάνα μάλλον δεν έχει σερακτίλ και χαπακώνεται με κάτι άλλα και πάλι ξεφύγαμε από το θέμα που είναι η ξεροκέφαλη η Ζανέτ που έπρεπε να τη λένε Ζαν(αμπ)έτ έτσι τζαναμπέτω που είναι και δεν μ’ ακούει που θέλω το καλό της αλλά και ποιο παιδί ακούει τους μεγαλύτερους και σοφότερους όπως εγώ και να που αρρώστησε τελικά η Ζανετούλα κι όλο καθόταν ακούνητη κολλημένη στο καλοριφέρ κι ούτε έτρωγε που με ξεπερνάει και μένα σε λαιμαργία ούτε έπινε κι ανησύχησε η μάνα και την πήγε στον γιατρό μου τον κύριο Διονύση που της έβαλε θερμόμετρο και είχε 41,5 παρακαλώ κόντευε να βράσει και της είπε ο γιατρός ότι έχει μικρόβιο κι αμέσως ξεκίνησε τα φάρμακα και την τυλίγουμε πάλι σαν χοτ ντογκ για να τα πιει όχι σαν και μένα που μου ανοίγει η μάνα το στόμα και μου βάζει μια χαπάκλα να!!! και την καταπίνω στο πιτς φιτίλι -αυτό δεν ξέρω τι πα να πει αλλά το λέει η μάνα που τα ξέρει όλα- και γίνομαι καλά και που λέτε περάσαμε χτες σχεδόν όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι κι ας είχε τι ωραία λιακάδα για να κάνουμε παρέα ο Βούδας κι εγώ στο Ζανετούλι που ήταν στα χάλια του τα μαύρα και δεν κουνιόταν παρά κοιμόταν όλη μέρα και πολύ στεναχωριέμαι γιατί και σήμερα τα ίδια χάλια έχει και της έδωσε η μάνα ένα υγρό που το λένε αλμόρα -άκου όνομα- με τη συριγγούλα τη μικρή για να μην αφυδατωθεί, λέει, και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν την βουτάει στην μπανιέρα να γίνει μούλια, μουγιέ που λένε και τα ξαδερφάκια μου τα ανθρωποκουταβάκια της Ζενέβ -όχι της γάτας μας, της πόλης στην Ελβετία- όταν βρέχονται να δεις για πότε υδατώνεται η γατίτσα και τώρα θα την ξαναπάει στον κύριο Διονύση κι όλα αυτά γιατί δεν με άκουγε που της έλεγα να μην κάτσει πολύ στον ήλιο κι αυτά με τα μικρόβια εγώ τ’ ακούω βερεσέ που πα να πει στο τζάμπα όπως μου εξήγησε ο Ρόμπις ο σοφός άσε που μπορεί και να την έχουνε ματιάξει που είναι τόσο γλυκούλα κι ομορφούλα και καλά που το σκέφτηκα να πάω να βρω κανα ματόχαντρο ή κανα σκόρδο κι ας βρωμάει να της το κρεμάσω και να προσέχετε κι εσείς φίλοι μου τον ήλιο του χειμώνα που βαράει κατακέφαλα κι εσείς, γατάκια και κουταβάκια και  ανθρωποκουταβάκια φιλαράκια μου, να ακούτε τη μαμά σας και τα μεγαλύτερα αδέρφια σας και να μην κάνετε του κεφαλιού σας γιατί μετά αρρωσταίνετε και κάνετε ωχ ωχ ωχ και τώρα πάω να δω πώς είναι το Ζανετάκι και τα λέμε αργότερα που θα βγάλω καινούργιο ιατρικό ανακοινωθέν για να μην έχετε κι εσείς την αγωνία που ξέρω πόσο την αγαπάτε!