Οι άθλοι του Ηρακλή

Το ποίημα

Σήμερα έχω μεράκι

να σας γράψω ποιηματάκι

Σαν κι αυτά που η μάνα γράφει

και συγγνώμη για τα λάθη

Να σας πω για τον καημό μου

κι έχω και τον αδελφό μου

Να μου λέει «γράφτα, γράφτα

κι αν δεν πιάσει, τότε κλάφτα»

Που η μάνα με μαλώνει

δίχως λόγο και θυμώνει

Που κατήχηση μου κάνει

πονοκέφαλος με πιάνει

Να προσέχω τα κορίτσια

να τους κάνω τα καπρίτσια

Να τους φέρομαι εντάξει

γιατί όλα έχουν αλλάξει

Με τη νέα μας τη γάτα

την μικρή πρασινομάτα

Μπιάνκα είναι τ’ όνομά της

και μεγάλος ο μπελάς της

Κάνει πάντα ό,τι θέλει

θα μου πείτε, τι σε μέλλει,

Σας το λέω δεν θ’ αντέξω

να ’μαι εγώ συνέχεια έξω

Στην αυλή σαν τον αλήτη

για να είναι η Μπιάνκα σπίτι

Επειδή είναι μικρούλα

και τρομάζει η καημενούλα

Με δυο σκύλους στο κρεβάτι

δεν μπορεί να κλείσει μάτι

Κι είναι εκείνη τώρα μέσα

έγια μόλα έγια λέσα

Κι εμείς έξω τριγυρνούμε

κι όταν πάμε για να μπούμε

Βάζει η μάνα τις φωνές της

και την πιάνουν οι κακές της

Μ’ έχει πρήξει το γατόνι

άντε πια να μεγαλώνει

Για να μπούμε στη σειρά μας

και να βρούμε τα νερά μας

Τώρα γεια σας, σας αφήνω

και το ποίημα τούτο κλείνω

Και τη μάνα όταν δείτε

«έχει δίκιο» να της πείτε

Σας φιλώ ο Ηρακλάκος

ο καλός σας φιλαράκος!