https://vivliopareas.blogspot.com/2019/07/blog-post_70.html?fbclid=IwAR2kJjKny5b2bQ9urcAl0ajAiPqKSJ6mwJuKbEwAjBv8MiUdxpvRhLybws8


Ευχαριστώ θερμά το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ και την Litsa Labrakopoulou  για την ευκαιρία να καταθέσω σκέψεις και απόψεις μέσα από αυτήν την τόσο προσεγμένη και στοχευμένη συνέντευξη!


Συνέντευξη μέρος 1ο

Η «Δωροθέα» είναι το τρίτο βιβλίο μιας άτυπης τριλογίας, αν δεν κάνω λάθος. Πείτε μας σε γενικές γραμμές σε ποια χρόνια αναφέρονται αυτά τα τρία βιβλία σας και ποια ακριβώς είναι;

Το πρώτο βιβλίο αυτής της άτυπης, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε, τριλογίας είναι το «Βαλς μιας ζωής» το οποίο πραγματεύεται την ιστορία της γνωριμίας των γονιών μου στα δύσκολα χρόνια του ελληνικού εμφύλιου και καλύπτει μια χρονική περίοδο πέντε ετών από το 1947 μέχρι το 1952.

Το δεύτερο βιβλίο, το «Πάροδος Μουσών εννέα», διαδραματίζεται στην Βέροια, την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα δώδεκα χρόνια μου και θεωρώ πατρίδα της καρδιάς μου. Καλύπτει μεγάλα διαστήματα των δεκαετιών ’60 και ’70, τότε που εγώ ζούσα εκεί, κι ο στόχος ήταν αυτός ακριβώς – να περιγράψω τη ζωή στην αγαπημένη μου πόλη όπως εγώ τη βίωσα.

Το τρίτο μου βιβλίο, η «Δωροθέα», έχει έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα μέχρι κάποιο σημείο –μιας και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μου κατά τα πρώτα νεανικά μου χρόνια– και περιγράφει καταστάσεις και εξελίξεις, άλλες πραγματικές κι άλλες φανταστικές, σε μια περίοδο δύο ετών χωρίς να προσδιορίζεται το πότε ακριβώς.

Με την «Δωροθέα» θεωρείτε ότι έκλεισε πλέον αυτός ο κύκλος;

Ο κύκλος της άτυπης τριλογίας έκλεισε, αν εννοείτε αυτό. Θα έλεγα πως έκλεισε προς το παρόν και το κεφάλαιο «μυθιστόρημα» για μένα μιας και προτίθεμαι να στραφώ σε άλλα είδη λογοτεχνίας και να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου σ’ αυτά. Έτσι, πέρα από την ποίηση με την οποία έχω ήδη ασχοληθεί έχοντας εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, οι στόχοι μου είναι το παιδικό παραμύθι, η νουβέλα, το διήγημα και ίσως και το θεατρικό.

Τι σας έκανε να ξεκινήσετε τη συγκεκριμένη ιστορία;

Η «Δωροθέα» υπήρξε αποτέλεσμα μιας έντονης προσωπικής μου ανάγκης κάνω ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και να ανιχνεύσω, κατά το δυνατόν, τις εσωτερικές διεργασίες και τις ψυχολογικές διακυμάνσεις και ανατροπές της ηρωίδας, να την κατανοήσω (όπως ανέφερα είναι υπαρκτό πρόσωπο και ζήσαμε μαζί καταστάσεις που μας σημάδεψαν και τις δυο) και, ίσως, να την συγχωρήσω εν μέρει ή στο σύνολο και για τις ενέργειες που έκανε και τις αποφάσεις που πήρε σ’ αυτά τα δύο χρόνια που περιγράφονται στο βιβλίο – αποφάσεις που επηρέασαν καταλυτικά τόσο την ίδια όσο και την οικογένειά της και, κυρίως, τις δυο μικρές της κόρες.