Το φοινικάκι μου

Ήταν για πολύ καιρό μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας λες κι αναρωτιόταν αν άξιζε τον κόπο να το παλέψει... μέχρι που πήρε την απόφαση πως η ζωή που μας δίνεται είναι μία και μοναδική και καλό θα ήταν να την κάνει την προσπάθεια - έτσι όπως θάπρεπε να κάνουμε όλοι μας εξ άλλου!

Αποτέλεσμα: ένα θαλερό και καταπράσινο φυτό που καμαρώνει για την κορμοστασιά και τα κουράγια του και μας υπενθυμίζει την μοναδικότητα της ύπαρξης και της κάθε στιγμής μας!

Από τον Σπίθα, το φοινικάκι μου και μένα καλό βράδυ!