Έτσι - σαν μνημόσυνο…

Αφιερωμένο σε μια πολύ αγαπημένη μου Μαρία, μια ξεχωριστή γυναίκα, που θα γιόρταζε σήμερα - την Μαρία Αναστασίου, την μητέρα του άντρα μου και πεθερά μου. Την δεύτερη μάνα μου…

Η δεύτερη μάνα μου

Την γνώρισα το 1975, κοριτσόπουλο ακόμα. Από την πρώτη στιγμή με ονομάτισε κόρη της και μου άνοιξε μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς επιφυλάξεις - κι εγώ την ανταπέδωσα και μείναμε έτσι αγκαλιασμένες για 33 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που έφυγε από κοντά μας. Χωρίς να ανταλλάξουμε ποτέ λόγο ψυχρό, λόγο τραυματικό, λόγο που να μένει καρφί στη μνήμη και κάρβουνο στην ψυχή.

Πάντα κοντά μας, πάντα εκεί. Σε χαρές και σε λύπες, σε εκδρομές και σε διακοπές, σε γλέντια και σε αρρώστιες. Να μας βοηθήσει με τα παιδιά μας, τα εγγόνια της που λάτρευε, να μας μαγειρέψει τα μοναδικά φαγητά της, να συμβιβάσει τις διαφωνίες μας. Πάντα διακριτικά και πάντα με το μέρος μου (όχι του γιου της) ακόμη κι όταν είχα άδικο, λέγοντας μόνο «μήπως να το ξανασκεφτείς, βρε κόρη μου;» όπως με αποκαλούσε πάντα. Την αγάπησα και με αγάπησε βαθιά, ειλικρινά. Όχι σαν πεθερά με νύφη αλλά σαν μάνα με κόρη κι ακόμα πιο πολύ. Σαν δυο φίλες που ταίριαζαν σε πολλά και που αγαπούσαν πολύ τους ίδιους άντρες - τον άντρα μου και γιο της και τους γιους μου και εγγονούς της.

Έμαθα πάρα πολλά από την μάνα-Μαρία. Από μαγειρική μέχρι διαχείριση σχέσεων. Μόνο με το παράδειγμά της, ποτέ με συμβουλές και νουθεσίες, μου μετάγγισε την πολύχρονη πείρα και σοφία της και μ’ έκανε καλύτερη σε πολλά. Και πολλές από τις δικές μου συμπεριφορές στις σχέσεις με τις νύφες-κόρες μου είναι πατήματα πάνω σε δικά της αχνάρια. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής της αφιέρωσα το δεύτερο βιβλίο μου, το «Πάροδος Μουσών 9», αφού και η ιστορία της Κλειώς, μιας από τις ηρωίδες, είναι σε μεγάλο βαθμό η ιστορία της δικής της ζωής - μόνο που έφυγε πριν προλάβει να το διαβάσει…

Θα γιόρταζες σήμερα, μάνα μου Μαρία. Διορθώνω. Γιορτάζεις σήμερα, μάνα μου Μαρία. Γιατί είσαι πάντα παρούσα στη σκέψη και την καρδιά μας. Δεν έφυγες ποτέ. Και ξέρω ότι, από εκεί ψηλά, έχεις πάντα την έγνοια μας και μας σκεπάζεις με την αγάπη σου.