Οι άθλοι του Ηρακλή

Τα μεγάλα μου αδέλφια

Τόσο καιρό κρατιέμαι, κρατιέμαι και δεν μιλάω, δεν μιλάω για να μην τα κάνω ρεζίλι αλλά ως εδώ και μη παρέκει γιατί πολλά μου τάχουν κάνει τα μεγάλα μου αδέλφια και σκοτίστηκα αν τα ξεμπροστιάσω γιατί δεν έχω μόνο τον Ρόμπι, που είναι το πιο καλό πλάσμα του κόσμου, έχω και τον Μαξ και την Νέλη και την Μελίτα αλλά δεν σας έχω πει γι αυτά τίποτε ακόμη γιατί σάμπως και τα ξέρω που όλη μέρα είναι ή στο δρόμο ή στην κυρία Χρυσούλα τη γειτόνισσα κι έτσι δεν έχουμε γνωριστεί καλά, τι καλά δηλαδή σχεδόν καθόλου και γι αυτό όταν έρχονται το βράδυ για ύπνο τρέχω πάνω τους όλο χαρά να τα μυρίσω και να παίξουμε αλλά αυτά μου αγριεύουν και με προγκάνε γιατί, λέει, τα παρενοχλώ και πώς θα γίνει τότε να κάνουμε κονέ και μου λέει η μάνα άστα να σε συνηθίσουν σιγά σιγά και μην τους την πέφτεις γιατί τσαντίζονται και σιγά τα αυγά και τους αριστοκράτες που τσαντίζονται κιόλας γι αυτό κι εγώ θα σας τα περιγράψω να μου πείτε αν έχω δίκιο που συγχίζομαι και που λέτε είναι ο Μαξ ο πατριάρχης γιατί είναι και γέρος, 12,5 χρόνων πια κι ο μεγαλύτερος της οικογένειας αλλά κοτσονάτος, και μ’ αυτόν κάτι έχουμε αρχίσει να φιλιώνουμε γιατί δεν τον πολυπειράζω, τον σέβομαι και  με αφήνει καμιά φορά να αράζω δίπλα του κάτω από το κρεβάτι και μετά είναι η Κανέλα η ακατάδεχτη που θέλει να τη λέμε με το καλλιτεχνικό της, Νέλη, αλλά εγώ την φωνάζω Κανέλα και τσαντίζεται και πολύ καλά κάνω γιατί κι αυτή με κράζει και τέλος είναι η Μελίτα η στριμμένη (τη μάζεψε η μάνα πέρσι από την Άνδρο), μια σταλιά σκατό 10 κιλά που μας κάνει και την ζόρικη και με γαυγίζει τσιριχτά και δεν με αφήνει να την πλακώσω παρά τρέχει στην πόρτα του κήπου να την κοπανήσει κάθε πρωί και στο τέλος φεύγουν όλα κι άντε τώρα εσύ να πιάσεις γνωριμίες και φιλίες και πολύ στεναχωριέμαι και νευριάζω αλλά η μάνα μου λέει πως άμα μεγαλώσω και σοβαρέψω και δεν τα πειράζω τότε θα σταματήσουν κι αυτά να με προγκάνε και σιγά μη σοβαρέψω, εγώ μια ζωή τρελοκούταβος θα μείνω και σ’ όποιον αρέσω και στην τελική μη σώσουν και γίνουν φίλοι μου, εμένα μου φτάνει που έχω τον αγαπημένο μου αδελφό βούδα τον Ρόμπι που με ανέχεται να του κλέβω τα παιχνίδια και το φαΐ και να του γλύφω τη μούρη και τώρα που σας τα είπα και ξεθύμανα θα πάω καθώς κοιμάται να κάτσω  πάνω στην βουκεφάλα του και να δείτε που δεν θα κουνηθεί καθόλου, δεν σειέται που λέει και η μάνα!