Οι άθλοι του Ηρακλή

Οι διακοπές

Αχ πόσο τις φχαριστήθηκα αυτές τις διακοπές στην Άνδρο δε λέγεται γιατί εκτός από τον Ρόμπι που είναι λιγάκι βαρύς κι ασήκωτος και δεν με πολυπαίζει και τον Τόμπι, τον σκυλάκο του θείου μου που μένει δίπλα αλλά δεν με χωνεύει, δεν ξέρω γιατί, οπότε ούτε κι εγώ τον χωνεύω και σφαζόμαστε μέσα από τον φράχτη, είχα μαζί τα ανιψάκια μου, τα ανθρωποκουταβάκια του μεγάλου μου αδελφού, τα εγγονάκια της μάνας ντε, που πολύ τα αγαπάω κι εκείνα με αγαπούν και με αφήνουν να τους γλύφω τη μούρη, το αγοράκι δηλαδή που είναι πιο μεγάλο και θαρραλέο γιατί το κοριτσάκι είναι πιο μικρούλικο και πιο κοντούλικο, στο μπόι μου πάνω κάτω, κι όταν πήγαινα να του δώσω φιλάκια κινδύνευα να το ρίξω κάτω έτσι φουριόζος που είμαι, τι κινδύνευα δηλαδή που το έριξα καναδυο φορές και με μάλωσε η μάνα κι εγώ πρόσεχα μετά αλλά  ξεχνιόμουν κιόλας, όμως η Βαλέρια (έτσι το λένε το κοριτσάκι) δεν μου κράτησε κακία και μου πετούσε το μπαλάκι να το πιάσω ενώ ο Σέργιος (έτσι το λένε το αγοράκι) μου έδινε τον μεγάλο κόμπο και τον τραβολογούσαμε και κέρδιζα μια εγώ και μια εκείνος και παίζαμε πολύ ωραία αλλά δεν με άφηναν να πλησιάσω κάτι γατάκια που κρύβονταν στα ξύλα της ψησταριάς και πήρε ο μπαμπάς και ο μεγάλος μου αδελφός που τον λένε Παναγιώτη κάτι φράχτες κι έβαλαν γύρω γύρω και πολύ συγχίστηκα που δεν μπορούσα να παίξω με τα πορτοκαλόγατα και δεν φτάνει αυτό αλλά τα έβαλε η μάνα σ’ ένα κλουβάκι και τα πήρε μαζί της (τι τα ήθελε δεν κατάλαβα, τόσα και τόσα γατιά έχουμε) και μας τα κουβάλησε στο κανονικό σπίτι  (γιατί το άλλο το λέει εξοχικό) αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα σας την πω άλλη φορά γιατί τώρα σας λέω για την Άνδρο και που λέτε πέρασα τέλεια κι ας χάλασε ο συναγερμός στο αυτοκίνητο και βαρούσε συνέχεια «ίου ίου ίου»  όμως δεν σας λέω τι απέγινε για να σας κρατάω σε αγωνία γιατί κι αυτό θα σας το πω μια άλλη φορά μιας και τώρα είμαι πολύ στενοχωρημένος που έφυγαν τα ανθρωποκουταβάκια μου κι έμεινα μόνος με τον βούδα τον Ρόμπι κι ευτυχώς δηλαδή που έχω τα γατοφιλαράκια μου, τον Σπίθα και τον Λέστερ, να τους την πέφτω και να παλεύουμε κι έτσι παρηγοριέμαι λιγάκι  μέχρι να περάσει ο καιρός και να ξανάρθουν τα ανιψάκια μου και καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα που λέει κι η μαμά μου!