Τα μικρά καθημερινά μας "τίποτα"...

Με ρωτάει ο καλός μου γυρίζοντας αργά το μεσημέρι από το Θριάσιο "Πώς πέρασες σήμερα, τι έκανες;"
Κι εγώ, σουφρώνοντας τα φρύδια σε μια γκριμάτσα εσωτερικής αναρώτησης, απαντώ "μμμ... τίποτα".

Ύστερα, απορώντας κι εγώ, κάθομαι να αναλύσω αυτό το "τίποτα", να το ανιχνεύσω - γιατί, βρε αδερφέ, πού πήγαν όλες αυτές οι ώρες από τις 6 το πρωί που σηκώθηκα μέχρι τώρα; Κάτι πρέπει να έκανα, δεν μπορεί να ήμουνα σε κώμα - άσε που νιώθω και ψιλοκουρασμένη!

Λοιπόν έχουμε και λέμε: έβγαλα τα σκυλιά βόλτα, τα τάισα, τάισα και τα γατιά, δικά μας και αδέσποτα, σκούπισα και συμμάζεψα το σπίτι, σκούπισα και την αυλή από τις καθημερινές ελιές και φύλλα, έβαλα κι άπλωσα δυο πλυντήρια, έπλυνα τα βραδυνά πιάτα (που βαρέθηκα να πλύνω χτες γιατί έβλεπα το Voice), μαγείρεψα κοκκινιστό με μακαρόνια (το αγαπημένο του), πετάχτηκα σούπερ μάρκετ για κάτι ψιλοψώνια, μίλησα με δυο τρεις φίλες στο τηλέφωνο, σεργιάνισα στο FB για κάμποσο ανταλλάσσοντας καλημέρες και σχόλια, έβαλα τον Ηρακλή να γράψει ημερολόγιο (γιατί θέλει σκούντημα κάποιες φορές), πήγα τον Μπετόβεν για εμβόλιο, σχεδίασα την συνέχεια της "Σαντίγια"... αυτά...

Αυτά - τα μικρά καθημερινά μας "τίποτα"!