"Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού" η σημερινή...
 Κι εγώ αναρωτιέμαι - πού πήγαν τα δικαιώματα του παιδιού

που η εικόνα του μου σκοτείνιασε την ψυχή

κι οδήγησε το χέρι μου να γράψει το παρακάτω ποίημα;
Αλήθεια...πού;

Είδα χτες βράδυ ένα παιδί  *

Είδα ψες βράδυ ένα παιδί
προσφυγόπουλο στη Χίο
θάταν δε θάταν 8 χρόνων
μ' ένα κίτρινο αδιάβροχο
να φυλαχτεί απ' τη βροχή
και κουκούλα που τούκρυβε το πρόσωπο
θελημένα ή αθέλητα, δεν ξέρω

πάσχιζε να περάσει πάνω από τις λάσπες
και τους νερόλακκους
με τα λιγνά του πόδια να πλέουν
μέσα σ' ένα ζευγάρι παλιά αθλητικά παπούτσια
πολλά νούμερα πιο μεγάλα
κι όλο κολλούσαν τα παπούτσια στις λάσπες
κι όλο ξέφευγαν τα λιγνά του πόδια
και τσαλαβουτούσαν στα νερά
κι εκείνο τα μάζευε
και τα ξαναφορούσε
γιατί ετούτα είχε μοναχά
τα παλιά μεγάλα αθλητικά που του έπλεαν

κι έμεινε η ματιά
κι η σκέψη
κι η θλίψη μου
πάνω σ' αυτά τα πόδια τα λιγνά
και στα παπούτσια τα πολλά νούμερα πιο μεγάλα
που κόλλαγαν στη λάσπη...

* Από την 3η ποιητική συλλογή μου "Αποτυπώματα", Εκδόσεις Πνοή