ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ... η λαϊκή

--Λαϊκή πας;
--Πώς το κατάλαβες;
--Απ’ το καρότσι....
--Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις!
--Εξυπνάδες... Έτσι ρώτησα, για να κάνουμε κουβέντα...
--Περί λαϊκής;
--Έχω απορίες...
--Για τη λαϊκή;
--Ναι, γιατί;
--Ότι θα είχες φιλοσοφικές αναρωτήσεις για ένα τέτοιο θέμα δεν θα μου περνούσε από το μυαλό! Για λέγε;
--Γιατί πας λαϊκή;
--Τέτοιο μεταφυσικό ερώτημα!
--Υπεκφεύγεις!
--Επειδή έχει φρέσκα φρούτα και λαχανικά μήπως; Επειδή έχει ΚΑΙ καλύτερες τιμές;
--Κι ο μανάβης έχει φρέσκα... κι όσο για τις τιμές, δεν σου λείπουν τα λεφτά... προς τι η ταλαιπωρία και το σούρσιμο του καροτσιού;
--Σωστά , δεν μου λείπουν τα λεφτά... θα μου λείψει όμως η ατμόσφαιρα αν δεν πάω!
--Η ποια;
--Η ατμόσφαιρα, ο χαβαλές, το τζέρτζελο!
--Παρακαλώ;
--Είναι μια απόδραση αν το δεις με ευρύ πνεύμα... Μανάβηδες που φωνάζουν, κόσμος που σκουντιέται, καρότσια που τρακάρουν, παππούδες που τσακώνονται αν είναι φρέσκο το ψάρι, γιαγιάδες που ζουλάνε τις ντομάτες και ωρύεται ο ντοματάς, ο σουβλατζής παραδίπλα... ένας ολόκληρος μικρόκοσμος που μετακινείται κάθε μέρα και σ’ άλλη γειτονιά και που πολύ το απολαμβάνω να τον χαζεύω!
--Πολύ;
--Τουλάχιστον για κανα δίωρο! Χαζεύω, ψωνίζω, κάθομαι στο παγκάκι και κάνω τσιγάρο, πιάνω την κουβέντα για τα πολιτικά και την κρίση – το ξέρεις ότι οι μανάβηδες είναι οι καλύτεροι σχολιαστές της επικαιρότητας;
--Σοβαρά;
--Λόγω τιμής!
--Πάμε λαϊκή;
--Πάμε για φρέσκα;