Μαύρο κολ 

Μάρκαρες τα βλέφαρα

Με μαύρο κολ

Θαρρώντας πως θα κρύψεις

Την απόγνωση

Στα χείλη το κόκκινο κραγιόν

Κάλυπτε τη χλωμάδα της παραίτησης

Και κραύγαζε την οδύνη σου

Κι έτσι καλά ταμπουρωμένη 

Πίσω από την εφήμερη μάσκα

Άνοιξες την πόρτα

Για να συναντήσεις το πεπρωμένο σου...

*Πίνακας του εκλεκτού μου φίλου 

και εξαιρετικού ζωγράφου

Φώτη Ασπρομάτη*