ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ... η πίτσα     

--Για πού τόβαλες νυχτιάτικα;

--Πάω να χτυπήσω μια πίτσα – είσαι;

--Πίτσα; Όχι, είμαι στρέιτ!

--Κρυάδες... Να την χτυπήσουμε μαζί εννοώ...

--Γιατί, τι μας έφταιξε να την βαρέσουμε;

--Ε, δεν τρώγεσαι...

--Δεν είμαι πίτσα, γι αυτό... Τέλος πάντων, πάμε...

--Πώς την τρως;

--Ψημένη!

--Εννοώ με τι, έξυπνε! Ζαμπόν, μανιτάρια...τι;

--Με απ’ όλα!

--Και μπέικον;;; Από χοληστερίνη πώς πας;

--Δεν πάω – βασικά δεν πάω να κάνω εξετάσεις...

--Δεν ξέρεις ΑΝ έχεις χοληστερίνη;

--Αν έχω γενικά αυτήν την ουσία ή αν είναι στα ύψη;

--Ότι την έχεις, την έχεις... αν είναι μεγάλη είναι το ζήτημα...

--Θα σούλεγα τώρα τι την έχω αλλά θα μας κόψει η λογοκρισία...και, σε κάθε περίπτωση, τι σχέση έχει το μπέικον;

--Έχει σχέση, και μάλιστα στενή, με πολλά λιπαρά – κολλητάρια είναι!

--Και;

--Ανεβάζει τη χοληστερίνη, παθαίνεις αρτηριοσκλήρωση, κάνεις πίεση, σούρχεται το εγκεφαλικό και πας καλλιά σου!

--Όλα αυτά το μπέικον; Που την ανεβάζει την ρημάδα;

--Όλα!

--Ενώ το ζαμπόν και τα τυριά που θα σαβουρώσεις δεν την ανεβάζουν;

--.....

--Δεν μιλάς;

--Να σου πω... σαν να μην πολυπεινάω πια...

--Πάμε σπίτι μου, να μας τραπεζώσει η μάνα μου;

--Κάτι καλό;

--Γιαουρτάκι με μηδέν λιπαρά!