ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ...  ο καιρός    

--Είσαι για κανα ουζάκι;

--Να τελειώσουν οι ειδήσεις πρώτα

--Λένε κάτι ενδιαφέρον;

--Α, δεν προσέχω...

--Παρακαλώ;

--Λέω – δεν προσέχω, όλο τα ίδια και τα ίδια..

--Και τότε;

--Τότε τι;

--Γιατί δεν φεύγουμε αφού δεν παρακολουθείς;

--Περιμένω τον καιρό...

--Τον καιρό;

--Ναι, στο τέλος... δε λέει τον καιρό;

--Κι εσένα τι σε νοιάζει, θα πας πουθενά αύριο;

--Όχι, με τι λεφτά...

--Θα σπείρεις, θα θερίσεις, έχεις τις πορτοκαλιές γεμάτες και φοβάσαι μη σου τις κάψει ο βοριάς που τ΄αρνάκια παγώνει;

--Με ξέρεις για γεωργό;

--Γεωργός δεν είσαι, ταξιδιώτης δεν είσαι – τι τον θες τον καιρό;

--Μα να μην ξερω τι μέρα θα ξημερώσει;

--Για να κατεβάσεις το μαγιό από το πατάρι;

--Παρακαλώ εγώ τώρα;

--Λέω – μπας κι είσαι χειμερινός κολυμβητής και κόπτεσαι τόσο πολύ... κι όσο για την μέρα που θα ξημερώσει, μακάρι όλο της το ζόρι να ήταν στον καιρό της...

--Αλλά πού είναι;

--Στον δικό μας τον καιρό... που πάει από το κακό στο χειρότερο... και που δεν χρειάζεται να μας το πει η ΕΜΥ, μας τόχουν πει άλλοι...

--Άλλοι;

--Οι Τροϊκάνοι!