Οι άθλοι του Ηρακλή

Τα πορτοκαλόγατα - μέρος α

Τώρα τι να πω γι αυτά τα πορτοκαλόγατα που μας κουβάλησε η μάνα από την Άνδρο και μας τα μπαστάκωσε στο σπίτι μας και αντί να πουν ευχαριστώ που τα έσωσε από την ερημιά του χειμώνα στο νησί και τα έβαλε και στο μεγάλο γατόσπιτο με καλαθάκια και μαξιλαράκια, αυτά τα αναρχικά μετακόμισαν από μόνα τους στο γυάλινο δωμάτιο που ήταν δικό μου όταν ήμουνα μωρό και αλωνίζουν στη βεράντα κι έκλεισε η μάνα όλα τα πορτάκια τριγύρω και δεν με αφήνει να πάω κοντά να τα ζουλήξω και να παίξουμε κι εκείνα τρέχουν και φεύγουν όταν με βλέπουν και τσαντίζομαι και μόνο η μάνα τους η Τζίντζερ δεν με φοβάται αλλά με χουγιάζει και σηκώνει και το χέρι της να με βαρέσει, δυόμισυ κιλά απολειφάδι, κι εγώ κάνω πίσω μπας και μου βγάλει και κανα μάτι και λέω του Ρόμπι να κάνουμε ενέδρα να τα τσακώσουμε αλλά αυτός με κοιτάζει αυστηρά και μου λέει ότι ποτέ δεν τα βάζουμε με ζωάκια πιο αδύναμα από μας και δεν καταλαβαίνει ότι εγώ θέλω μόνο να τα παίξω όπως παίζω με τον Σπίθα και τον Λέστερ -η άλλη η ακατάδεχτη η Ζενέβ με προγκάει- και εμπάση περιπτώσει (αυτό μάλλον λάθος το έγραψα αλλά δεν προλαβαίνω να μπω στον Γκούγκλη να δω το σωστό)  ίσα που κατάφερα να μάθω τα ονόματά τους που είναι και εγγλέζικα -χα χα οι λόρδοι- και το κοριτσάκι το λένε Brave γιατί είναι και το πιο θαρραλέο εδώ που τα λέμε μέχρι που αφήνει και τη μάνα να την χαϊδέψει και το ένα αγοράκι, που έχει ένα ματάκι μόνο γιατί έτσι γεννήθηκε και πολύ το λυπάμαι αλλά μου είπε ο σοφός Βούδας ο αδερφός μου ότι αυτούς που έχουν κάποιο ελάττωμα δεν πρέπει να τους λυπόμαστε αλλά να τους θαυμάζουμε που μπορούν και το ξεπερνούν και ζουν μια κανονική ζωή, και που λέτε αυτόν τον λένε Sparrow από ένα έργο με έναν πειρατή (κι αυτό ο Ρόμπι μου το είπε) και το άλλο αγοράκι, που είναι πολύ φοβιτσιάρικο και ίδρωσε η μάνα να το μαγκώσει και να το πάει στον γιατρό μου τον κύριο Διονύση να του κάνει εμβόλιο, το λένε Timmy από το timid  που θα πει ντροπαλός/φοβιτσιάρης στα αγγλικά ( τζάμπα το πήρα το lower? ) κι εκεί που πήγα να τους συστηθώ κι εγώ πως με λένε Ηρακλή εκείνα έκαναν μια μπραφ! κι εξαφανίστηκαν στον κήπο κι εγώ τα κυνήγησα αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που θα σας την πω μια άλλη φορά, στο «πορτοκαλόγατα μέρος βου», γιατί τώρα μου μύρισαν οι κεφτέδες που τηγανίζει η μάνα και θα πάω στα μουλωχτά μπας και κλέψω κανέναν και γεια σας και καλό μεσημέρι!