Ο μπαμπάς μου ο γιατρός

Πήρα μια λαχτάρα προχτές… μα μια λαχτάρα που ακόμη τρέμουν τα ποδαράκια μου όταν το σκέφτομαι και θα σας τα πω για να καταλάβετε πόσο συγχίστηκα γιατί εγώ τη μάνα την ξέρω ατρόμητη και γενναία και να σβουρίζει συνέχεια  πάνω κάτω και σταματημό να μην έχει κι όταν την είδα προχτές το απόγευμα να ξαπλώνει στα καλά καθούμενα και να κάνει ωχ ωχ ωχ ξαφνιάστηκα στην αρχή και νόμισα ότι είναι καινούργιο παιχνίδι αλλά όταν πήγα κοντά την είδα σαν να πονάει κι άρχισα να της γλύφω τη μούρη να της περάσει αλλά εκείνη έκανε πιο πολλά ωχ ωχ ωχ και με έσπρωχνε κι εγώ πήγα να στενοχωρηθώ που δεν με ήθελε αλλά τότε ήρθε ο μπαμπάς ανήσυχος και τη ρώτησε τι έχει κι εκείνη κάτι του είπε για ένα νεφρό που την πονάει που δεν ξέρω και τι πα να πει και πάνω που ετοιμαζόμουνα να ρωτήσω τον Ρόμπι βλέπω τον μπαμπά να καταφτάνει με ένα σωρό περίεργα κλαπατσίμπαλα που έβλεπα πρώτη φορά και δεν ήξερα κανένα εκτός από  μια βελόνα σαν κι εκείνη που μου έκανε εμβόλιο ο γιατρός ο Διονύσης και τον κοίταξα πολύ μα πολύ ύποπτα τον μπαμπά κι ήμουν συνέχεια από κοντά για να δω τι θα κάνει κι όταν τον είδα να πλησιάζει τη μάνα και να ετοιμάζεται να την καρφώσει με τη βελόνα στο χέρι αγρίεψα και του γρύλισα σιγανά να τον προειδοποιήσω αλλά εκείνος χαμπάρι, μόνο γύρισε θυμωμένος και μου είπε αλέ Ηρακλή, εσύ μου έλειπες τώρα, κι αυτό πα να πει φύγε -είναι το μόνο γαλλικό που ξέρω- και τότε ήρθε ο αδελφός μου και με έβγαλε έξω με το στανιό γιατί δεν ήθελα να αφήσω τη μάνα απροστάτευτη και μου είπε μην είσαι χαζός, ο μπαμπάς είναι γιατρός και ξέρει τι να κάνει για να μην πονάει η μάνα κι εγώ του είπα χαζός είσαι εσύ, ο κύριος Διονύσης είναι γιατρός, ο μπαμπάς είναι κηπουρός και καμιά φορά και πυροσβέστης που ανάβει και σβήνει το τζάκι κι εκείνος τότε γέλασε και μου είπε άκου να μαθαίνεις γιατί εγώ τα έχω ξαναδεί αυτά με τη μάνα, ο μπαμπάς είναι ανθρωπογιατρός του πόνου και γι αυτό έχει βελόνες κι άλλα κλαπατσίμπαλα και θα την κάνει καλά τη μάνα όπως και την άλλη φορά κι εγώ έμεινα να χάσκω, άκου να έχω μπαμπά γιατρό και να μην το ξέρω κι ότι υπάρχουν και ανθρωπογιατροί όπως σκυλογατογιατροί και μετά ξαναμπήκα στο σπίτι αλλά κάθισα φρόνιμα φρόνιμα σε μια άκρη -αν και μ’ αγριοκοίταξε ο μπαμπάς- και είδα τη μαμά να έχει ακόμα κλειστά τα μάτια αλλά δεν έκανε πια ωχ ωχ ωχ και σαν να φαινόταν λιγάκι καλύτερα κι εγώ της έγλυψα το χέρι το τρυπημένο αλλά πολύ προσεκτικά και μετά πήρα ένα μυστήριο κόκκινο λάστιχο που της είχε βάλει ο μπαμπάς πιο πριν για να το μασήσω που είχε δέσει τη μαμά μου αλλά ήρθε τρέχοντας ο Ρόμπι και μου το άρπαξε αγριεμένος γιατί είναι, λέει,  από τα εργαλεία του μπαμπά και σιγά τα εργαλεία, τα κλαδευτήρια είναι εργαλεία και οι τζουγκράνες, αλλά δεν είπα κουβέντα γιατί χαλάλι του το λάστιχο του μπαμπά αφού έκανε καλά τη μάνα κι ας έκανα δυο μέρες να συνέλθω από τη λαχτάρα και είμαι πολύ περήφανος που έχω έναν τόσο σπουδαίο γιατρομπαμπά και ποτέ να μη σας τύχει να πάθετε νεφρό-πως-το-λένε.