Όταν κόπηκε το ρεύμα

Κι εκεί που χάζευες στο φέις ωραία και καλά, κάνει μια τσαφ! το ρεύμα και κόβεται. Συγχίζεσαι. Όχι πως δεν το ’ξερες, από προχτές είχαν κολλήσει οι ΔΕΗτζήδες τα χαρτιά στις κολόνες. Αλλά συγχίστηκες παρ’ όλα αυτά. Που σου έκοψαν τις καλημέρες στη μέση. Που δεν μπορείς να βάλεις σκούπα. Που σταμάτησε το ραδιόφωνο. Που δεν μπορείς να ζεστάνεις νερό για τον νεσκαφέ. Που έσβησε το ψηφιακό ρολόι και δεν βλέπεις την ώρα. Που δεν δουλεύει το καλοριφέρ και κρυώνεις. Που δεν έχεις σταθερό τηλέφωνο.

Μετά ηρεμείς - ανάγκα και θεοί… Κι αρχίζεις να αναπολείς. Τότε που πρωτοχτίστηκε το σπίτι, το 1971. Χωρίς ρεύμα και, το χειρότερο, χωρίς νερό. Με παγωνιέρα αντί για ψυγείο, με μάτια γκαζιού αντί για κουζίνα, με λάμπες λουξ αντί για ηλεκτρικές, με τζάκι και σόμπα πετρελαίου αντί για καλοριφέρ - και το νερό να το κουβαλάει ο πατέρας με μπιτόνια από την βρύση του Άι-Δημήτρη. Ωραία χρόνια κι ας ήταν λιγάκι ζόρικα. Ωραία κυρίως γιατί ήσουν 18 χρόνων κι ο πατέρας και η μάνα πολύ νεότεροι από όσο εσύ σήμερα, στα 50 και 40 αντίστοιχα - και τους είχες και τους δυο…

Ύστερα θυμάσαι μιαν άλλη διακοπή, 20 χρόνια μετά. Άλιμος, γιορτές, Φώτα θαρρώ. Δυνατή καταιγίδα, έπεσε το πεύκο, έκοψε τα καλώδια. Πάει το ρεύμα στο μισό σπίτι. Τραβήξαμε μπαλαντέζα  για το ψυγείο από το «γερό» κομμάτι και οργανωθήκαμε. Τα παιδιά μικρά, 9 και 6 χρόνων. Καλοριφέρ παγωμένο, το γκαράζ και ο καυστήρας εκτός. Η ενημέρωση από την ΔΕΗ να κάνουμε υπομονή, πολλές οι βλάβες στην περιοχή. Μας έσωσε το τζάκι τότε, έκαιγε σε 24ωρη βάση. Μας ζέσταινε (μεταφέραμε παπλώματα και μαξιλάρια στο σαλόνι και κοιμόμασταν όλοι στο χαλί στρωματσάδα), μας τάιζε (μπριζόλες και λουκάνικα και πατάτες στη χόβολη), μας φώτιζε (το τι Μονόπολη παίξαμε οι τέσσερις μας δε λέγεται) και μας έφερε τόσο κοντά, είχε τόση θαλπωρή, που όταν ήρθε το ρεύμα μετά από 3 μέρες μας κοίταξαν τα παιδιά απογοητευμένα και είπαν με μια φωνή «δεν πάτε να κατεβάσετε τον γενικό;»

Διακοπή 4ωρη σήμερα. Ε και; Δεν έχεις internet; Αποτοξίνωση έστω και παροδική. Σκούπισμα; Υπάρχουν και οι σκούπες χειρός. Ραδιόφωνο; Παίρνει και μπαταρίες. Ζεστό νερό; Έχεις και γκαζάκι. Ο ψυχαναγκασμός σου με την ώρα; Βλέπε το ρολόι του τοίχου. Κρυώνεις; Ας ήξερες να ανάβεις το τζάκι, τι σου φταίω εγώ. Δεν έχεις τηλέφωνο; Να λες καλά που έχεις φορτίσει το κινητό. Και να λες κι ευχαριστώ που η μπαταρία του λαπτοπ κρατάει 4 ώρες και μπορείς και γράφεις όλα αυτά τα βαρυσήμαντα!

Διακοπή ρεύματος σήμερα. Ε και; Ας αναλογιστούμε τις εποχές που δεν είχε καθόλου ρεύμα και, εν τούτοις, οι άνθρωποι επιβίωναν - όσο κι αν μας φαίνεται αλλόκοτο αυτό! Κι εμείς θα επιβιώσουμε, μη μας πιάνει η μιζέρια - αρκεί να έχουμε καλή διάθεση και χιούμορ. Άντε τώρα να πλύνεις καμιάν αυλή που έχει γίνει χάλια από τις τελευταίες βροχές κι άσε τη μουρμούρα - και να λες κι ευχαριστώ που κόπηκε το ρεύμα κι όχι το νερό, να κορακιάσετε δίποδοι και τετράποδα!

Και, στο κάτω κάτω της γραφής, για 4 ωρίτσες είναι μόνο!!!