Ελληνίδα μάνα

Η Αλβανέζα νύφη

-         Άσε… είμαι να σκάσω.

-         Αμ δεν το βλέπω!

-         Δηλαδή φαίνεται;

-         Μπαμ κάνεις από μακριά ότι ετοιμάζεσαι για μπαμ. Για λέγε, τι τρέχει και με φώναξες άρον άρον για καφέ;

-         Της παρηγοριάς…

-         Τι συμβαίνει χριστιανή μου; Θα μου πεις ή θα με σκάσεις και μένα, τι τρέχει;

-         Ο Βαγγέλης μου…

-         Έπαθε κάτι το παιδί;

-         Έπαθε έρωτα, αυτό έπαθε…

-         Ήμαρτον… είπα κι εγώ… Και γι αυτό κάνεις έτσι; Μια χαρά παλικαράκι στα εικοσιδύο ο γιόκας σου, στα ντουζένια του, τι πιο φυσικό;

-         Πήγε κι ερωτεύτηκε μια Αλβανέζα, πού το βρίσκεις το φυσικό;

-         Λες για τη Φαμπιάνα;

-         Το ξέρεις κι εσύ; Μόνο εγώ το έμαθα τελευταία, σαν απατημένη σύζυγος;

-         Νονά του είμαι, σαν παιδί μου τον έχω, ήρθε να το κουβεντιάσουμε - πού το περίεργο;

-         Τέλος πάντων… τι σου είπε;

-         Πως είναι συνομήλική του, συμφοιτήτρια, όμορφη και πολύ καλό παιδί.

-         Και Αλβανέζα…

-         Πρώτον το κοριτσάκι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, άρα είναι Ελληνίδα, και δεύτερον - ακόμα κι έτσι να ήταν,  εσύ τι ζόρι τραβάς; Αν είναι καλά κι ευτυχισμένοι μαζί, γιατί δεν χαίρεσαι παρά σουρομαδιέσαι;

-         Είσαι σοβαρή; Ο γιος μου, ο δικός μου ο γιος, με ξένη;

-         Φιλενάδα σύνελθε! Ο γιος σου είναι κοτζάμ παλικάρι, συνετό και μυαλωμένο. Τα πάει θαυμάσια με τις σπουδές του, βοηθάει τον πατέρα του στο μαγαζί, σας σέβεται και σας αγαπάει, τι άλλο θέλεις πια;

-         Να μ’ ακούσει θέλω, που του λέω πως «αυτή» δεν κάνει για το δικό μου το παιδί!

-         Μωρέ τι μας λες; Μαρία Αντουανέττα! Κοιτάξτε κόσμε -η βασιλομήτωρ που αποφασίζει και διατάσσει!

-         Μα δεν καταλαβαίνεις; Προσπαθώ να τον φυλάξω, να μην κάνει λάθη που θα του κοστίσουν μια ζωή…

-         Επειδή όσο πας και παραλογίζεσαι και πιο πολύ, κάτσε κάτω κι άκου με - κι άκου καλά. Το παιδί σας το μεγαλώσατε όσο πιο καλά μπορούσατε, του διδάξατε αρχές, του δώσατε εφόδια, διαμορφώσατε όσο καλύτερα γινόταν την προσωπικότητά του. Μπορεί στα εικοσιδύο του να θεωρείται ακόμα «μικρός» -αν κι εσύ και στα σαρανταδύο μικρόν θα τον βλέπεις- αλλά είναι υπεύθυνος για τη ζωή του είτε σου αρέσει είτε όχι.

-         Μα να μην του πω;

-         Να του πεις, και βέβαια να του πεις. Αφού κάτσεις και εξετάσεις ψύχραιμα όλες τις πλευρές της υπόθεσης, χωρίς εμπάθεια και ρατσιστικές υστερίες, να του πεις τη γνώμη σου μιας κι αποφάσισε να σου μιλήσει. Με επιχειρήματα, όχι με αυθαίρετες κορώνες και αφορισμούς. Κι αφού του τα εκθέσεις ήρεμα και λογικά (λέμε τώρα!) να αποσυρθείς στο βάθος της σκηνής και να τον αφήσεις να αποφασίσει μόνος του για τη ζωή του.

-         Κι αν αποφασίσει λάθος;

-         Εννοείς αν αποφασίσει άλλο από εκείνο που θες εσύ; Και ποια είσαι εσύ φιλενάδα που αποφαίνεσαι για το σωστό και το λάθος; Επειδή έχεις μεγαλύτερη πείρα στη ζωή πα να πει ότι είσαι και αλάνθαστη; Αλλά ακόμα κι έτσι να ήταν , έχει δικαίωμα να κάνει τα δικά του λάθη και να ζήσει μ’ αυτά -δικιά του είναι η ζωή, όχι δικιά σου και προσπάθησε να το θυμάσαι αυτό.

-         Μα είναι το παιδί μου, το…

-         Είναι μια άλλη οντότητα, αυτόνομη κι υπεύθυνη. Ο λώρος κόπηκε στη γέννα, μάθε να ζεις μ’ αυτό. Αν παρέμβεις τώρα και καταφέρεις να τους χωρίσεις κι αν αυτή η «Αλβανέζα» είναι, παρ’ όλα αυτά, η σχέση της ζωής του και συ την καταστρέψεις, ποια η θέση σου αύριο που θα σε κατηγορήσει γιατί του χάλασες τη ζωή κι ίσως και να σε μισήσει; Και θες και το άλλο;

-         Υπάρχει κι άλλο;

-         Υπάρχει καλή μου. Να μη σε ακούσει, να κρατήσει τη σχέση, να την προχωρήσει και κάποια στιγμή, άθελά του, να του ξεφύγει και να τα πει στην κοπελιά. Ποια η θέση σου τότε;  Πώς θα συνυπάρξεις με μια νύφη που θα έχει «ακούσει» τα χειρότερα από την πεθερά;

-         Μα να αφήσω να πάρει κάποια που δεν εγκρίνω;

-         Καμιά δεν είναι αρκετά καλή για τον γιο της Ελληνίδας μάνας, κακά τα ψέματα! Δεν σου ζήτησε την έγκριση, να τον αγαπάς και να σέβεσαι τις αποφάσεις του σου ζητάει. Να τον αφήσεις να αποφασίσει εκείνος για τη ζωή του, αυτό να κάνεις. Κι αυτό που θα αποφασίσει να το δεχτείς, να το σεβαστείς και να το υποστηρίξεις. Αυτός είναι ο ρόλος σου φιλενάδα και φρόντισε να τον αποδεχτείς και να τον παίξεις σωστά - για να είσαι κι εσύ καλά κι ο γιόκας σου ακόμα καλύτερα!