Ελληνίδα μάνα

Ο κλητήρας

-          Βάλε καφέ να στα πω γιατί δεν το γλιτώνω το εγκεφαλικό.

-         Έτοιμο τον έχω από τη στιγμή που με πήρες τηλέφωνο - γαλλικό κι ελαφρύ γιατί πολύ στην τσίτα σε βλέπω.

-         Άει γειά σου… Φέρε κι ένα τσιγάρο από κείνα τα δικά σου, τα βαριά, γιατί τα δικά μου είναι σκέτο χορτάρι.

-         Ντέρτια βλέπω.

-         Και δεν είδες τίποτε ακόμη.

-         Με ποιον τά ’χεις πάλι; Με τον γιο ή με την κόρη;

-         Και γιατί πρέπει να τά ’χω με κάποιον απ’ τους δυο;

-         Γιατί μόνο με τα παιδιά σου γίνεσαι μελιτζανιά και τώρα σ’ αυτήν την απόχρωση σε κόβω.

-         Με την κόρη.

-         Τι έκανε το έρμο το Φροσάκι που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει;

-         Αυτό ακριβώς. Απέκτησε μιλιά και λέει τα αλλούτερα.

-         Δηλαδή;

-         Θέλει να γίνει μοδίστρα!

-         Πρώτον πες μου τι ακριβώς σου είπε γιατί είσαι γνωστή τερατολόγος και δεύτερον - τι πρόβλημα έχεις εσύ με τη μοδιστρική; Από όσο ξέρω πάντα σου παινευόσουν για τα χρυσά της τα χεράκια και τι ωραία που ράβει το στρίφωμα (καθότι εσύ άχρηστη) και τέτοια χαρωπά.

-         Μοδίστρα παιδάκι μου, ράφτρα, πώς το λένε. Της αρέσει, λέει, να παίρνει το άψυχο ύφασμα και να το ζωντανεύει, να το κάνει ρούχο, να του δίνει κίνηση, να δημιουργεί.

-          Αχ τι όμορφη και ευαίσθητη τοποθέτηση η ψυχούλα μου!

-         Τώρα θες και τα λες και συ ή σου ξεφεύγουν; Ή θες να το πάθω τώρα δα το εγκεφαλικό;

-         Γιατί μαρή, πού το βρίσκεις το κακό; Μοδίστρα θέλει να γίνει, όχι πουτ… άσε μη μαγαρίσω το στόμα μου.

-         Η δικιά μου η κόρη μοδίστρα;;; Με μάνα τραπεζική υπάλληλο, πατέρα στέλεχος ασφαλιστικής κι αδελφό φοιτητή στο Πάντειο; Εννοείται πως πρέπει να σπουδάσει!

-         «Εννοείται»; «Πρέπει»; Για κάτσε ρε φιλενάδα - ποια θαρρείς πως είσαι και απαιτείς;

-         Η μάνα της, δεν φτάνει;

-         Καθόλου όμως! Ξέρω καλά, κολλητή σου είμαι, πως τα γράμματα δεν τα πολυθέλει, η φαντασία της ζωγραφίζει και πως τα χέρια της είναι μαγικά με τη βελόνα. Γιατί να μην κάνει αυτό που λαχταρά και είναι και πολύ καλή;

-         Μα μοδίστρα;

-         Μάλιστα μοδίστρα. Θα σου πω μια ιστορία κι άκου την προσεχτικά. Έχω μια ξαδέλφη που ο γιος της ο Θανασάκης δεν τάθελε τα γράμματα - καλή ώρα σαν την Φρόσω σου. Το παλικαράκι είχε δείξει από νωρίς την κλίση και το ταλέντο του - μηχανικός αυτοκινήτων. Στα δεκαπέντε του μπορούσε να σου λύσει και να συναρμολογήσει ξανά την μηχανή από οποιοδήποτε αμάξι σε χρόνο ρεκόρ.

-         Και λοιπόν;

-         Λοιπόν είχε μια μάνα σαν και σένα - καλή ώρα πάλι. «Ο δικός μου ο γιος μουτζούρης; Με πατέρα υπάλληλο Υπουργείου, μάνα φιλόλογο κι αδελφό στην Ευελπίδων; Με τίποτε, πανεπιστήμιο θα πας».

-         Και;

-         Και έδωσε - τρεις φορές. Και δεν μπήκε. Και η μάνα εκεί, ανένδοτη. Κατουρημένες ποδιές φίλησε, κατάφερε να τον κάνει κλητήρα σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Κλητήρα! Με τρεις κι εξήντα! Αρκεί που ήταν δημόσιος υπάλληλος και φορούσε κουστούμι και γραβάτα κι όχι μουτζουρωμένη φόρμα μηχανικού.

-         Και;

-         Ακόμα κλητήρας είναι - είκοσι χρόνια τώρα. Με τις τρεις χωρίς τα εξήντα πλέον. Μεροδούλι μεροφάι. Μαραζώνει στα γραφεία και τους διαδρόμους να κουβαλάει ντοσιέ και να βγάζει φωτοτυπίες. Κι όταν τελειώνει το ωράριο πάει σφαίρα σπίτι του, πετάει την κουστουμιά, βάζει την φόρμα με τις μουτζούρες και τα γράσα και τρέχει στο συνεργείο της γειτονιάς.

-         Και;

-         Και κάνει θαύματα. Βρίσκει πού είναι η βλάβη και μόνο ακούγοντας τον θόρυβο του κινητήρα, διορθώνει αμορτισέρ, αλλάζει κιβώτια ταχυτήτων. Κυρίως αλλάζει φάτσα, γίνεται χαμογελαστός, ευτυχισμένος, λάμπει, κάνει αυτό που αγαπά και χωρίς να κυνηγάει το όφελος - άλλο αν ο ιδιοκτήτης του δίνει γερό μπαξίσι γιατί κάνει δουλειά χειρουργού.

-         Η μάνα του τι λέει;

-         Χτυπάει το κεφάλι της μα είναι πια αργά. Αν τον είχε αφήσει να ακολουθήσει το δρόμο του εδώ και είκοσι χρόνια, θα ήταν τώρα ιδιοκτήτης αλυσίδας συνεργείων και θα είχε κάνει ΤΗΝ περιουσία- και το κυριότερο, θα ήταν ευτυχισμένος συνεχώς κι όχι μόνο τα βράδια.

-         Οπότε;

-         Οπότε άσε το κοριτσάκι σου να κάνει αυτό που του λέει η καρδιά και η κλίση του και πού ξέρεις - αύριο μπορεί να σε δούμε να φιγουράρεις στα ιλουστρασιόν έντυπα της διεθνούς μόδας!

-         Εμένα;;;

-         Ναι - ως περήφανη μάνα της νέας Κοκό Σανέλ!