Εαρινή Ισημερία

Ναι, ξέρω πως χτες ήταν η ισημερία - αλλά για μένα σήμερα αρχίζει η Άνοιξη. Σήμερα που η μέρα είναι λίγο, τόσο δα, πιο μεγάλη από τη νύχτα, που πήρε κεφάλι, που όσο πάει και θα μεγαλώνει - και μαζί της  θα μεγαλώνει και ο δείκτης ευφορίας μου καθώς θα έχει η ζωή μου περισσότερες ώρες με φως.

Ταιριάζουμε κάπου σ’ αυτό με τις μαργαρίτες - που τη νύχτα μαζεύουν τα πέταλά τους κι αποσύρονται σε αναμονή του επόμενου πρωινού, όταν ο ήλιος θα φωτίσει ξανά τον κόσμο τους και θ’ αρχίσουν πάλι να χαμογελούν. Η δική μου η μέρα ξεκινά με την εαρινή ισημερία, πανηγυρίζει το θερινό ηλιοστάσιο, μπαίνει σε μια φάση λυκόφωτος με την φθινοπωρινή ισημερία και γέρνει να κοιμηθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο, στα τέλη του Δεκέμβρη.

Συμβολικά, θα μου πείτε, όλα αυτά. Γιατί να χαίρεσαι στις 22 Μάρτη, ας πούμε, κι όχι στις 20 ή τις 24; Σωστό από μια πλευρά. Αλλά μήπως και δεν είναι η ζωή μας γεμάτη συμβολισμούς; Ψάξτε λιγάκι την καθημερινότητά σας και θα ξαφνιαστείτε με τους πόσους θα συναντήσετε. Έτσι και για μένα οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια είναι σύμβολα, ορόσημα, ημέρες αναφοράς - και σήμερα ζω το πιο όμορφο από αυτά: το ορόσημο της ανανέωσης και της προσμονής αυτού που ονομάζω και γιορτάζω «κάθε μέρα και περισσότερο φως».