Φρίντα και Βικτώρια – η κρίση

(μέρος 19ο – 24/8/14)

Νουβέλα σε συνέχειες

 Από τη Φώφη Walter-Κυρλίδου (Φρίντα)
και τη Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου (Βικτώρια)

ΒΙΚΤΩΡΙΑ

Τάχασε η Βικτώρια

            «Τι... φεύγεις κιόλας; Ακόμα δεν ήρθες, ούτε τον καφέ δεν ήπιες καλά καλά... τι έπαθες...» Αλλά η Φρίντα ήταν ήδη στην πόρτα στέλνοντας φιλιά στον αέρα. Έμεινε η άλλη να κοιτάζει την άδεια πολυθρόνα.

            Τώρα τι ήταν αυτό, μου λες; Ένα déjà vu, αυτό ήταν, μαμζέλ Συλβί... έτσι με βρόντηξε και στο mall κι έμεινα ξερή... Αλλά ως εδώ και μη παρέκει, σουσουράδα... Γιατί καλή καλή αλλά όχι και εντελώς μαλάκας! Άσε με κι εσύ, μαμζέλ, άμα δεν βρίσω τώρα, πότε θα βρίσω δηλαδή; Εδώ γίνονται σημεία και τέρατα – με προσβάλλει, με υποψιάζεται για Μεσσαλίνα, μου πετάει την περιφρόνηση και την οργή της στα μούτρα... Πόσα πια να ανεχτώ στο όνομα της φιλίας μας; Για να μη θυμηθώ και το άλλο, ότι όλο αυτό ήταν δικιά της ιδέα και έμπνευση... ή, το χειρότερο, ότι ξεφτιλίστηκα στον ίδιο μου τον εαυτό με το θέμα του Αλέξανδρου...

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι και τόσο κακός ο έρημος. Ανθρωπάκι του Θεού και με κοιτάζει και στα μάτια! Μωρέ μπας και φταίει όλη αυτή η μαύρη ενέργεια που βγάζει η άλλη από την τσαντίλα της και μ’ έχει επηρεάσει αρνητικά; Μπας και να τόβλεπα λιγάκι πιο θετικά το πράγμα; Στο κάτω κάτω της γραφής δεν θα υπογράψουμε και κανένα συμβόλαιο - μια χαρά μπορούμε να βγαίνουμε, να πηγαίνουμε σε κανα θέατρο, σε καμιά συναυλία στο Μέγαρο, σε καμιά έκθεση ζωγραφικής... σε όλα αυτά τέλος πάντων που, άμα πηγαίνω μόνη μου, με κοιτάζουν με μια έκφραση κουτσομπολίστικης διάθεσης και συμπόνιας. Ε, κι αν υπάρξει και καμιά επανάληψη της χτεσινής βραδιά - δε βαριέσαι... Μπορεί η δεύτερη φορά να αποδειχτεί καλύτερη από την πρώτη...

Άπλωσε το χέρι και πήρε το τηλέφωνο.

ΦΡΙΝΤΑ

Έφυγε η Φρίντα από την φιλενάδα της ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω της... έτσι τουλάχιστον πίστεψε για αρκετό καιρό. Η καθημερινότητα είναι εύκολο να συμπληρώσει τα τυχόν κενά αγάπης που δημιουργούνται, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της μέρας, όταν το μυαλό πηδάει από την μια υποχρέωση στην επόμενη αγγαρεία. Τα βράδια όμως, όταν η ανάπαυση ανοίγει τις βρύσες της ψυχής, βγαίνουν οι παλιές αγάπες και οι προδομένες φιλίες για σεργιάνι, μουσκεύοντας τα μαξιλάρια και γεμίζοντας την κάμαρα με αναστεναγμούς.

Καταπιάστηκε με τις δουλειές της, πήγε να δει και δυο τρεις συγγενείς που είχε για καιρό αμελήσει, έκλεισε κάτι ζητήματα με τον λογιστή της, έκανε και κάτι γερά ψώνια για ανανέωση γκαρνταρόμπας. Τα βράδια είτε έβγαιναν με τον Μπάμπη έξω ή έμεναν στο όμορφο διαμερισμά της. Του είχε μάλιστα δώσει και ένα συρτάρι για να αφήσει δυο αλλαξιές και στο μπάνιο είχαν ακουμπήσει και την οδοντόβουρτσά του.

Οι δουλειές του εργολάβου της δεν πήγαιναν πλέον και τόσο καλά. Η κρίση είχε κτυπήσει οδυνηρά τον κλάδο και οι περισσότερες οικοδομές ήταν στάσιμες. Ευτυχώς που ο Μπάμπης είχε κάνει την καβάτζα του και τώρα προσπαθούσε να αλλάξει προσανατολισμό και να ασχοληθεί με την εξαγωγή πορτοκαλιών από ένα μεγάλο κτήμα στην Μεσσηνία, που του είχε αφήσει ο πατέρας του. Το πορτοφόλι του κράταγε ακόμη και δεν ήταν από τους τύπους που πολυμετρούσε τα λεφτά πριν τα ξοδέψει. Απλά η ίδια η Φρίντα είχε αρχίσει να κουράζεται με τα πολλά έξω κι όλο και πιο πολύ μαγείρευε κάτι στο σπίτι για να φάνε στην μεγάλη βεράντα της. Στο κρεβάτι την έβρισκαν αρκετά καλά, αν κι η μεγάλη φούντωση είχε φύγει με τα πρωτοβρόχια.