Βραδυνή έξοδος

Άνοιξε την πόρτα της ντουλάπας

Και τις αγκάλιασε όλες... μία μία

Με βλέμμα γεμάτο νοσταλγία

Και τρυφερότητα

Τις κόκκινες, τις φλογάτες

Απ' την εικοστή τους επέτειο...

Τις μωβ, τις χαμηλές

Απ΄την εγκυμοσύνη της...

Τις μαύρες, τις επίσημες

Απ' το γάμο του γιου τους...

Τις γαλάζιες, τις βολικές

Απ’ τις διακοπές στην Άνδρο...

Άκουσε από μέσα να τη φωνάζουν...

Σταμάτησε την ονειροπόληση

Χαμογέλασε, έκλεισε την πόρτα

Και πήγε με βήμα αργό

Να σβήσει τα ογδόντα κεράκια

Των γενεθλίων της!

*Πίνακας του εκλεκτού μου φίλου 

και εξαιρετικού ζωγράφου

Φώτη Ασπρομάτη*