Φρίντα και Βικτώρια – η κρίση

(μέρος 8ο – 12/8/14)

Νουβέλα σε συνέχειες

 Από τη Φώφη Walter-Κυρλίδου (Φρίντα)
και τη Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου (Βικτώρια)

ΒΙΚΤΩΡΙΑ

Στριφογύρναγε σαν κολασμένη προσπαθώντας να κλείσει για λίγο τα μάτια μπας και κοιμηθεί. Άδικος κόπος. Με το πρώτο φως παραιτήθηκε και σηκώθηκε να φτιάξει καφέ - βαρύ γλυκό διπλό, ο γαλλικός με τίποτε δεν θα την βοηθούσε... Αν και τίποτε δεν μπορούσε να την βοηθήσει πια, ήταν χαμένη.

«Ένα χαμένο κορμί, αυτό είσαι», άκουσε να λέει η μαμζέλ Συλβί, ξεχνώντας εντελώς την γαλλική κουλτούρα της. Ζάρωσε στην πολυθρόνα όπως τότε, που ήταν παιδί, και την έπιανε να κάνει αταξίες. «Πού ακούστηκε μαρή να πας να ερωτευθείς τον γκόμενο της κολλητής σου;»

Τρόμαξε ακόμα πιο πολύ - η μαμζέλ είχε αρχίσει να μιλάει σαν τη Φρίντα, ακόμα κι η φωνή της έμοιαζε... Λες; Να ήταν σημάδι; Ότι η φίλη της είχε καταλάβει πως άλλον της προξένευε και γι άλλον πετάριζε η καρδιά της; Και ποιον άλλον – τον δικό της; Τον... τον... τον Μπάμπη;

«Ούτε τ’ όνομά του δεν τολμάς να πεις, μπας και το ξορκίσεις το τσουνάμι πούρχεται για να σας πνίξει όλους», συνέχισε σκληρά η μαμζέλ. «Σύνελθε, Βικτώρια, πριν σε πάρουν χαμπάρι - αν δεν σ’ έχουν ήδη πάρει δηλαδή...»

«Αποκλείετα!», απάντησε πεισματωμένα, « δεν έχω δείξει κανένα σημάδι, τίποτε που να...»

«Μπα; Τι μας λες; Κι όλα αυτά τα “τορέρο” και τα “ολέ” που του τσαμπουνάς τάχα μου παιχνιδιάρικα; Η Φρίντα δεν είναι καμιά χαζή, το αντίθετο! Είναι έμπειρη στο παιχνίδι του φλερτ, πολύ περισσότερο από σένα που κάνεις την μια βλακεία πίσω από την άλλη, και μου δίνει την εντύπωση ότι με το ζόρι κρατιέται να μη στα χώσει!», κατέληξε απτόητη η συνείδηση μέσα της μιλώντας πάντα με τη φωνή και το στυλ της φίλης της.

Της ήρθε σκοτοδίνη, τόσο σκληρό «κατηγορώ» πώς να το αντέξει. Παραπάτησε, σωριάστηκε στον καναπέ.

ΦΡΙΝΤΑ

«Λοιπόν αγορίνο μου; Ποιο νεγκλιζέ  σου αρέσει γλυκέ μου; Σου είπα, αφού μου κάνεις την χάρη να τρέχεις μαζί μου στα μαγαζιά, εγώ θα σε ανταμείψω κατάλληλα.Το μπλε της νύχτας η το φούξια; Θέλω κάτι διαφορετικό απο τα μαύρα και τα κόκκινα που βάζει κάθε ταλαίπωρη απομίμηση πορνοστάρ!»

«Πάρε το φούξια μωρό μου,το μπλε πιο πολύ στην Βικτώρια θα πήγαινε για να είναι ασορτί με τις ματάρες της».

Μπαρδόν... τι... πώς... καλέ αυτό πάλι από πού μας ήρθε; Η Φρίντα δαγκώθηκε και κοίταξε καλά καλά τον Μπάμπη, που ομολογουμένως είχε πάρει και πάλι το ύφος που κάθε άντρας βάζει σαν προσωπείο οταν μπαίνει σε πολυκατάστημα... μπλαζέ και βλέμμα κενό. Αααα! Άραγε και ο παιδαράς της είχε προσέξει τα κουνήματα της σκρόφας της Βικτώριας που, αντί να ρίχνει μέλι στον έρμο τον Αλέξανδρο, είχε κεντράρει τον δικό της, αν και απαξίωνε και την εργασία  και την όλη αύρα του! Εδώ το θέμα σοβαρεύει και πρέπει να μπουν τα μεγάλα μέσα. Αφάνταστες γλύκες στο πρόσωπο και λάσπη στα μάτια στην κρυόκωλη για να της πάρει λόγια. Πού θα της πήγαινε - τέτοια αγαθιάρα που ήταν η Βικτώρια με λίγο πρόγκισμα ΟΛΑ θα της τα ξέρναγε. Η χαμηλοβλεπούσα οχιά, το φίδι το κολοβό, το σιγανό ποτάμι με τα πιράνχα...

Ξαφνικά τρόμαξε με ολα αυτά που περνούσαν από το μυαλό της. Της φάνηκε μάλιστα ότι τα είχε πει και δυνατά και κοίταξε ανήσυχη τον Μπάμπη που είχε πάει πιο πέρα και μιλούσε στο κινητό. Χαμηλόφωνα, σκέφτηκε άθελά της, μιλάει χαμηλόφωνα... Λες να μιλάει μ’ αυτήν;Στη σκέψη και μόνο ένιωσε να της ξανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Τέλος... έπρεπε να δώσει ένα τέλος σ’ όλο αυτό.