ΔΥΟ ΛΑΛΟΥΝ – οι κουρελούδες...

--Θύμισέ μου να μην ξαναβγώ Κυριακή από το σπίτι μου...

--Συγκεκριμένη ή όλες;

--Όλες!

--Από την εξώπορτα ή από την πόρτα του κήπου;

--Από την γκαραζόπορτα...

--Παρντόν;

--Να μην κουνήσω το αμάξι, να μην οδηγήσω, να μη βγω στο δρόμο, να μην πάω πουθενά...

--Τι σε καβάλησε πάλι;

--Εμένα τίποτε... άλλοι καβαλούν τα αμάξια τους κι όποιον πάρει ο Χάρος...

--Ωχ... κατάλαβα... οι καμικάζι της Κυριακής, ε;

--Τίποτε δεν κατάλαβες... οι κουρελούδες της Κυριακής να λες...

--Ξανα-παρντόν;

--Ειδική κατηγορία οδηγών. Όλη τη βδομάδα πηγαίνουν στη δουλειά τους με το λεωφορείο και τις Κυριακές ανακαλύπτουν ότι έχουν αυτοί αμάξι και η χώρα εξοχές.

--Και λοιπόν;

--Ξαμολιούνται να τις ανακαλύψουν.

--Κι εσύ τι ζόρι τραβάς;

--Μα δεν καταλαβαίνεις; Οδηγοί των πενηνταδύο ημερών το χρόνο... μπερδεύουν το γκάζι με το ντεμπραγιάζ, το φλας με το πιτσιλιστήρι του παρμπρίζ, το κουμπί του ραδιοφώνου με εκείνο του κλιματισμού... κι όλα αυτά στην αριστερή λωρίδα, τη γρήγορη...

 --Κατάλαβα... οι επικίνδυνοι εννοείς, οι άσχετοι, που δεν το ξέρουν κιόλας...

--Μόνο; Κινητά ατυχήματα να λες... μέχρι να φτάσουν στην πολυπόθητη εξοχή, να κάνουν το κυριακάτικο πικ νικ τους, έχουν σπείρει τον τρόμο στην άσφαλτο...

--Λύσε μου μια τελευταία απορία – το «κουρελούδες» πού κολλάει;

--Τις στρώνουν κάτω από τα πεύκα για το πικ νικ!