Νυχτερινές ανάσες

Ήρεμα γλιστρούσε η γόνδολα

Στα σκοτεινά, ακίνητα νερά

Του Κανάλ Γκράντε...

Γερμένη στην κουπαστή

Μ΄έναν ουρανό βαρύ για σκέπη

Άκουγα το τραγούδι του γονδολιέρη

Σε μια γλώσσα μελωδικκή...

Τι κι αν δες καταλάβαινα τις λέξεις

 Η ψυχή μου ταξίδευε μαζί με τις νότες

Πάνω από τα σκοτεινά, ακίνητα νερά...

*Πίνακας του εκλεκτού μου φίλου 

και εξαιρετικού ζωγράφου

Φώτη Ασπρομάτη*