Φρίντα και Βικτώρια – η κρίση

(μέρος 7^ο – 11/8/14)

Νουβέλα σε συνέχειες

 Από τη Φώφη Walter-Κυρλίδου (Φρίντα)
και τη Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου (Βικτώρια)

ΒΙΚΤΩΡΙΑ

Η Βικτώρια απομάκρυνε το ακουστικό από το αυτί της και το κοίταξε με φρίκη. Τι ήταν αυτά που άκουγε, mon Dieu; Για ποια «χαρά στα σκέλια» και ποιο «κοκό» παρλάριζε η φιλενάδα της; Ακόμα δεν τον είδαμε και φτάσαμε στο «δια ταύτα»; Καθόλου δεν συμφωνούσε και της τό ’πε.

«Να μου κάνεις τη χάρη και να τ’ αφήσεις αυτά τα μυξοπάρθενα», επέμενε απτόητη η άλλη. «Στη βράση κολλάει το σίδερο και το παλικάρι είναι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί τα τελευταία εκατό χρόνια! Βουρ λοιπόν κι απάνω του, μην το μετανοιώσει και το χάσουμε!»

            Έκλεισε το τηλέφωνο σκεφτική. Λες; Ο Αλέξανδρος ήταν πράγματι πολύ ενδιαφέρων τύπος και μια χαρά κύλησε η βραδιά και η κουβέντα μαζί του. Όταν μάλιστα ο πιανίστας άρχισε να παίζει εκείνο το βαλσάκι και της ζήτησε να χορέψουν, ένιωσε σαν μαθητριούλα στο πρώτο της ραντεβού. Την ίδια αμηχανία, την ίδια προσμονή, την ίδια έξαψη. Τότε; Τι ήταν αυτό που την συγκρατούσε από το να εκδηλώσει το «ζωηρό ενδιαφέρον» που επέμενε η κολλητή της; Σε έναν μεγάλο βαθμό ο χαρακτήρας της, η ανατροφή της, ο τρόπος που διαχειρίζονταν πάντα τα των σχέσεών της. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό... Τότε, τι;

            «Ο Μπάμπης», της απάντησε μια φωνίτσα μέσα της - και φρίκαρε... Ο Μπάμπης; Τι ο Μπάμπης; Από πού κι ως πού; Τι την ένοιαζε αυτήν ο φίλος της κολλητής της... που δεν ήταν καν του γούστου της...

            «Μην αυταπατάσαι», συνέχισε απτόητη η φωνίτσα. «Σου αρέσει, παραδέξου το.. τι σου αρέσει δηλαδή, έφαγες άγριο κόλλημα, που θάλεγε κι η Φρίντα! Γι αυτό και δεν σου καίγεται καρφί για τον φίλο του! Να σε δω πώς θα το εξηγήσεις όλο αυτό στη φιλενάδα σου...»

            Ένιωσε μια ναυτία, έτοιμη να λιποθυμήσει...

ΦΡΙΝΤΑ

«Άντε να βγάλει ο Αλέξανδρος τον λαγό, να ξεαγχωθώ Παναγία μου...» αναστέναξε με νάζι η Φρίντα ξεφυλλίζοντας το περιοδικό της haute couture και σταμπάροντας τις τελευταίες τάσεις της μόδας.

Όλοι οι οιωνοί βέβαια ήταν θετικοί, τα δυο ζευγάρια είχαν ήδη βγει τέσσερις φορές. Εκτός από το πρώτο εστιατόριο είχαν πάει και σε μια όντως πετυχημένη κωμωδία στο θέατρο, είχαν αμοληθεί και  στην Πάρνηθα για Φύση και κοψιδοκατάνυξη και το θαλασσινό τους μπάνιο χτες δίπλα στο τσιπουράδικο του φίλου του Μπάμπη, στην Νέα Μάκρη, την είχε αφήσει νοκ άουτ... δεν θα έτρωγε τίποτε σήμερα. Μ’ αυτόν το ρυθμό θα έπρεπε να αλλάξει όλη την γκαρνταρόμπα της! Ναι μεν το σεξ είναι καλή γυμναστική, αλλά της έλειπε το κανονικό γυμναστήριο!

Πού καιρός  όμως για γυμναστήρια! Το προξενικό καθήκον καλούσε, ο άγιος Έρωτας είχε θολώσει την ατμόσφαιρα κι αν η Βικτώρια δεν άφηνε επιτέλους τα μυξοπαρθενοπικά καμώματα για να μυρωθεί, θα της έβαζε πόστα. Όλα είχαν τα όριά τους. Άσε που, από τότε που ο Μπάμπης τους διηγήθηκε την περιπέτεια που είχε πριν δυο χρόνια τρέχοντας με τους ταύρους στην Παμπλόνα, η κυρα Βικτώρια του είχε γίνει στενός κορσές αποκαλώντας τον «Χεμινγουέι». «Τορέρο» από δω, «ολέ» από κει... όλο παρατσούκλια και νάζια η δικιά σου!

Βρε μήπως είχε μπερδέψει τους άντρες, τρομάρα της, και κυαλάριζε τώρα τον δικό της; Γυναίκα είναι... με τα θηλυκά όλα να τα περιμένει κανείς! Τσάμπα τα όμορφα μάτια της... «Αν τα κοιτάζει ο Μπάμπης μου, θα του τα βγάλω τα δικά του...» σκέφτηκε φουρκισμένη – για να το μετανοιώσει την επόμενη κιόλας στιγμή... Για την φίλη της επρόκειτο, την κολλητή της από το νηπιαγωγείο... έλεος!